دیدگاهی یکجانبۀ عبدالستار سیرت

دیدگاهی یکجانۀ عبدالستار “سیرت”

” چشم انداز وقایع سیاسی افغانستان “

جای شکی نیست که محترم داکتر عبدالستار “سیرت” وزیر عدلیه حکومتی شاهی افغانستان، تحصیلکرده جامع الظهر مصر، همکار نزدیک خاندان وهابی سلطنتی عربستان سعودی، در طی سالهای آتش جنگ افغانستان در زمرۀ سابقداران و دست انداران شش دهۀ اخیر سیاست و جنک در افغانستان بوده است. محترم عبدالستار “سیرت”  وقایع سیاسی افغانستان را از دیدگاه  جانبداری “مذهبی” و بنیادگرایی کاملأ یکجانبه تحلیل و تجزیه نموده اند، چنین تحلیلهای یک جانبه و ناقص بنیادگرایانه در وضع موجود کنونی جنگ در افغانستان گمراه کننده است. ساده سازی حوادث و وقایع جنگ در افغانستان نه تنها که برای خاموش شدن آتش جنگ و جریان جویهای جاری خون در افغانستان کمک نمی کند، بلکه برعکس هنوز هم بر شعله های آتش جنگ مواد سوخت را می افزاید.

  عوامل اساسی  جنگ در افغانستان در طی پنج دهه اخیر توسط دشمنان داخلی بکمک دشمنان خارجی مردم افغانستان در وقایع سیاسی و تداوم جنگ در افغانستان اثرگذار بوده است، که تا هنوز هم همان عوامل اساسی جنگ با تمام قوت خود در ویرانی کشور نقش اساسی دارد. جنگ در افغانستان جنگ مذهبی نیست. جنگ کنونی ناشی از اختلافات و تضاد های ایدیولوژیک و سیاسی بوده که بشکل افراطیت “مذهبی” و “جهاداسلامی” متبارز گردیده اند. افراطیت “مذهبی” در زیر بیرق “جهاداسلامی”خطرات بزرگ را برای جوامع بشری، بخصوص مردم مظلوم و مسلمان افغانسنان بوجود آورده است.

 کودتای 26 سرطان سال 1352 در افغانستان، که نظام جمهوری را جانشین نظام شاهی نمود،  نظام نو و جدید جمهوری را در کشور بوجود آورد. تغییر نظامهای دولتی وقایع سیاسی و اقتصادی در جهان و افغانستان دارای ابعاد عوامل داخلی و خارجی می باشد.  

1-  اثرات عوامل خارجی در وقایع سیاسی افغانستان ناشی از همسایه ها و جهان:

 *-همسایۀ شمالی افغانستان (اتحادجماهیر شوروی)

 تشدید رقابت عوامل خارجی  و توسعه تولید هرچه بیشتر سلاحهای زروی کشتار جمعی انسانها در اثر  رقابتها بین شرق و غرب (اتحاد جماهیر شوروی-ایالت متحده امریکا) در طی سالهای 1960 و اوایل 1970 میلادی به اوج خود رسیده بودو جنگ از آن سرچشمه گرفته است. با آنکه  برای کاهش تولید سلاحهای زروی پیمان سالت دو برای جلوگیری از جنگ اتومی در بین اتحاد جماهیر شوروی-ایالت متحده امریکا به امضا رسیده بود.

امضای پیمان سالت دو نتوانست جلو رقابت های جنگ سرد را در بین اتحاد جماهیر شوروی-ایالت متحده امریکا بگیرد. رقابت جنگ سرد در بین اتحاد جماهیر شوروی-ایالت متحده امریکا در وقایع سیاسی کشور ها و مداخلۀ نظامی اتحاد جماهیر شوروی در افغانستان اثرگذار بوده است.

 *- آغاز دپلماسی دورویه پاکستان و عواما اساسی دشمنی پاکستان و ایران با افغانستان:

 ذوالفقار علی بوتوصدراعظم پاکستان در ظاهر امر از یکطرف با سردار داود خان رئیس جمهور افغانستان ادعای روابط دوستانه را در الفاظ شعار میداد، در عمل در پس پرده بنیادگریان “اسلامی” از قماش گلبدین حکمتیار، برهان الدین ربانی، احمدشاه مسعود و مولوی محمد یونس را با پاکستان خواست و بعالیتهای ضد نظام جمهوری آغاز نمود.

*-  تلاشهای ایران برای استفاده رایگان  از آبهای  افغانستان:

 در طی سالهای 1960 و اوایل 1970 تلاشهای ایران در قبال افغانستان نیز تشدید گردیده بود، این تلاشهای ایران منجر با امضای قرارداد آب هلمند گردید بود. قرارداد آب هلمند زمینۀ استفادۀ ایران از آب دریای هلمند را میسر گردانیده بود که باعث نارضایتی مردم گردید.

بازارهای افغانستان پر از کالهای بی کفیت ایرانی و پاکستان بود که این خود مانع اساسی رشد تولیدات داخلی و ملی میهن گردیده بود.

با رویکار آمدن رژیم افراطی “مذهبی” در ایران توسط خمینی جنگ و خونریزی در افغانستان و شرقمیانه شدت بیسابقه کسب را نموده است.

 دپلماسی دورویه پاکستان توسط صدراعظم ذوالفقار علی بوتو طی سالهای 1970 میلادی آغاز گردیده است. پاکستان با آنکه عضویت کامنویلت را با کشورهای غربی داشت، مگر  ذوالفقار علی بوتو با تعقیب سیاست دوگانه خویش روابط خویش را با چین توسعه نمود.

 پاکستان در طی سالهای 1960 و 1970 میلادی بدترین وضع رکود اقتصادی را در آسیا داشت، پاکستان بیش از بیلیونها دالر مقروض بود، پاکستان در برابر قروض خویش قادر به پرداخت ربح بانکی قروض خویش هم نبود. تجاوز قوای نظامی شوروی در افغانستان و  و آتش جنگ درافغانستان گاو شیری بحیث فرشته نجات پاکستان گردید است. پاکستان بنام جنگ و “جهاد” در افغانستان از کشورهای غربی و عربی بخصوص عربستان سعودی که جناب سیرت هم یکی از همکاران دولت عربستان سعودی بودند، بیلیون دالر را بدست آورد، قروض خود را پرداخت، پروژه ساخت بم اتوم را از پولهای کمکی جنگ و “جهاد” در افغانستان تکمیل نمود، از گاو غودودی به تنظیهای “جهادی” برای ویرانی افغانستان میدادند.

با آنکه پاکستان در اپریل 1988 میلادی یکطرف امضاکننده کننده قرار داد صلح  ژنیوتحت نظر سازمان ملل متحد  با افغانستان بود، مگر تنظیمهای “جهادی” افغان که از حمایت پاکستان، ایران، عربستان سعودی و سایر تروریستان افراطی  بین المللی برخورداربودند، پلان صلح سازمان ملل متحد را نپذیرفتد. از خروج قوای نظامی شوروی سه دهه میگذرد که تنظیمهای “جهادی” افغان  و شبکه های تروریستی بین المللی بشمول القاعده بکمک پاکستان، ایران و اعراب جنگ تباه کن را  در افغانستان ادامه میدهند.

ستراتیژی جنگ  خونریزی دشمنان در برابر مردم مظلوم و بیگناه افغانستان تغییر نکرده است،  اکنون نیزهمان ساختارهای دشمنان مردم افغانستان در عقب جنگ و خونریرزی  علیه مردم مظلوم و مسلمان در افغانستان بیشرمانه قرار دارند.

2- عوامل داخلی جنگ در افغانستان:

جناب سیرت میفرمایند که ” تحول نظام سلطنت به نظام جمهوری به خاطر ارتباط رهبر کودتا با خانواده پادشاهی و از لحاظ وزن شخصیت و سوابق خدمت رهبر کودتا (سردار محمد داود خان) به آسانی مورد قبول و استقبال مردم افغانستان قرار گرفت، اما ریشه های سیاسی این تحول و عناصر ماحول نخستین رئیس جمهور آهسته آهسته عوامل آغاز یک عصر فاجعه بار افغانستان را که تا حال چهل و دو سال از آن میگذرد، تشکیل نمود.”

 این اظهارات فوق جناب سیرت شکل ظاهری حادثۀ کودتای 26 سرطان در سال 1352 در افغانستان را تشکیل میدهد، نه عوامل اساسی تحول که نظام جمهوری را جانشین نظام شاهی نمود. اساسأ مردم افغانستان با تحولات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی سریعتر در کشور  نیاز داشت. پیروزی  کودتای 26 سرطان سال 1352 در افغانستان، از طیف وسیعتر نیرهای اجتماعی تحول طلب در افغانستان برخودارد بود،  اهداف جمهوریت در بیانیه خطاب بمردم توسط شهید  داود مطرح گردیده است. جنگ با نظام جمهوری نوپا افغانستان نخست  بنیاد گرایان “مذهبی” بکمک پاکستان و ایران از نخستن روز پیروزی کودتای 26 سرطان سال 1352 در افغانستان آغاز نمودند، که بمرور زمان ابعاد جهانی و طویل المدت را کس نمود.  با جود خروج قوای متجاوز شوروی سه دهه پیش  بنیاد گرایان “مذهبی” با  کمک بیگانگان تا اکنون جنگ و خونریزی را  بیدرنگ  ادامه میدهند.

عوامل داخلی تداوم جنگ در افغانستان نیز داری ابعاد بسیار وسیع است، که مرکز ثقل آنرا    بنیاد گرایان “مذهبی” و “جهادی” تشکیل داده که در این نوشته کوتاه کنجایش ندارد.

ایدیولوژها اساسأ وعده های پوچ و میان تهی تبلیغاتی همرا با دروغهای شاخداراند که توسط گروپهای سیاسی برای منافع شخصی و حلقوی خویش از آن سو استفاده می کند.

عملکرد نیروهای ملی در تعیین سرنوشت صلح و پیشرفت در افغانستان نقش و رسالت اساسی نعیین کنندۀ حود را دارد.  کتمان حقایق نقش ویران کنندۀ بنیادگرایی بدون در نظرداشت اساسات علمی در تحلیل وقایع سیاسی افغانستان توسط جناب عبدالستارسیرت  پیرامون کشور ناشی از کسب اندیشۀ بنیاد گرایی “مذهبی” و ایدیولوژیک در هنگام تحصیلات سیرت در مدرسه الظهر مصر و بعدأ در هنگام همکاری وی با خاندان شاهی وهابی عربستان سعودی سرچشمه گرفته است. خاندان شاهی وهابی عربستان سعودی میخواستند تا با استفاده از رسوخ اعلیحضرت محمد ظاهر شاه جناب عبدالستارسیرت را بحیث مهره اساسی جانشین حاکمیت درافغانستان نمایند، مؤفق نگردیدند،  مگر غرب در  عوض از همان شیوۀ رسوخ اعلیحضرت محمد ظاهر شاه در انتصاب حامد کرزی در کنفرانس بن مؤفقانه استفاده نمودند. ناکامی ستارسیرت در ماه دسمبر سال 2001 میلادی در کنفرانس بن المان  در تحلیل وقایع سیاسی افغانستان توسط وی مشهود است.

 نطقۀ جالب و بدبختی طویل المدت جنگ افغانستان در آن نهفته است که، سیاستبازان افغان اجرا خدمت و رسالت ملی خویش را در برابر مادروطن تنها و تنها مربوط با حوادث خارجی میدانند. مادامی که جرس حوادث خارجی در بیرون از مرز افغانستان حلقات فرصب طلب افغان را از خواب غفلت بیدار می سازد، آنان چشمهای پر از خواب، بیدون دقت با عوامل اساسی در کشور فورأ شعارهای صلح و خدمت برای وطن را کورکورانه سر میدهد. چنین جست و خیز غیر علمی و بدون دقت و صداقت گروه های فرصت طلب “سیاسی”  در افغانستان با باعث بربادی مهین گردیده است.

 وقتی صدای حوادث جرس بیرونی  در خارج از مرزهای افغانستان خاموش می شود، همزمان قشرهای فرصب طلب افغان نیز دوباره به خواب غفلت فرومیروند. 

پای.