هدیه خونبار بعد از رفتن

یک روز بعد از سفر صدر اعظم پاکستان به افغانستان زیر نام تقویت همکاری های دو جانبه سیاسی، اقتصادی و امنیتی شهر کابل گواه راکت پراگنی تروریستان ساخت پاکستان و انفجار ماین های مقناطیسی و حملات انتحاری بود که هموطنان بیگناه و مظلوم ما در اثر آن کشته و زخمی گردیدن این روش غیر انسانی معمول پاکستانی ها بوده که بعد از هر دید و باز دید و وعده وعید با آنها خباست خود را با راه اندازی خشونت توسط مزدوران سر سپرده خود نشان میدهند و بطرف مقابل می فهمانند که آنها در گفتار و کردار خود صادق نبوده و از شومیت و کینه توزی بناحق خود تیر شدنی نیستن یکبار نه بلکه ده ها بار در عمل نشانداده اند که صادق نیستن در همین چند روز قبل بعد از سفر داکتر عبدالله به پاکستان که ظاهرآ استقبال شاندار و بی پیشنه از او نمودن اما بمجرد خارج شدن اش از پاکستان حملات تهاجمی را در ولایات هلمند، کندهار و سایر ولایات توسط گروی مزدورشان شروع نمودن که شهر هملند تا حوزه چهارم امنیتی هم سقوط کرد ولی با دادن صد ها نفر تلفات تروریستان بدون دست آورد عقب نشینی نمودن و حال با آمدن عمران خان به کابل حملات تهاجمی خود را در ولسوالی های بدخشان راه اندازی نمودند که ده ها نفر شهید، زخمی و تعمیر ولسوالی میا می و سایر تاسیسات عام المنفعه آنجا به آتش کشیده شد دشمن مکار ثابت ساخته که هر توضوع اش کمین دیگری برای کشتار مردمان ما می باشد بقول شاعر توضوع های صیاد بر هر قتل مرعان است.

تعهد همکاری های پاکستانی ها در عمل تعهد تشدید جنگ و خشونت وقتل عام مردم افغانستان است.

بنآ اگر مردم بخاطر دفاع از وطن، دین، ناموس، شرف و عزت خود با نیروهای امنیتی همکاری نکنند منتظر نا امنی های بیشتر و قتل و قتال بی رحمانه مردم خود خواهند بود زیرا دشمن بیرحم برهیچ چیز دل نمی سوزاند و به هیچ تعهد و پیمانی پابند نیست بیاید بخاطر دفاع از امنیت خود با مدافعین کشور همکاری صادقانه نمایم