!پاسخ من برای نظر نیویارک تایمز

 نیورک تایمز با انتشار یک گزارش، محمد اشرف غنی را عامل عدم پیشرفت در مذاکرات صلح خوانده  و این گزارش واکنش تند حکومت و برخی آگاهان امور را در پی داشته است.

در این گزارش نیویورک تایمز ادعا کرده است که با وجود توافق احتمالی طالبان و هیات مذاکره ‌کننده افغانستان در قسمت اصول راهنمای طرزالعمل مذاکرات رئیس‌ جمهور غنی نگذاشته که هیأت مذاکره ‌کننده با آن توافق کند و این روند پیشرفت قابل ملاحظه ای را به همراه داشته باشد.

اما سخنگوی رئیس ‌جمهورافغانستان دراعلامیه‌ای که منتشر کرده گفته است: “رئیس ‌جمهور اشرف غنی همواره تلاش‌هایی را در راستای تحرک بخشیدن به گفتگوهای صلح رهبری نموده است. رئیس‌ جمهور کشور با آزادسازی پنج هزار زندانی طالب به فیصله لویه جرگه، یک گام شجاعانه را به منظور سرعت بخشیدن به گفتگوهای صلح برداشت؛ حسن نیتی که با تاسف از سوی طالبان پاسخ مثبت داده نشد.” اعلامیه می‌افزاید که پاسخ طالبان “افزایش بی‌سابقه خشونت علیه مردم افغانستان” بود.

دو روز قبل محمد نعیم، سخنگوی دفتر طالبان در قطر در تویتی از تکمیل شدن طرزالعمل و توافق دو طرف نوشته بود. اما دولت افغانستان گفت پیشرفت در روند گفتگوهای صلح به میان نیامده است.

 آقای صدیقی در این اعلامیه افزوده است که هیأت‌های مذاکره ‌کننده دولت افغانستان و طالبان تاکنون روی بیست و یک ماده اصول رهنمودی مذاکرات به توافق رسیده‌اند اما در حال بحث روی مقدمه این رهنمود هستند که در آن بعضی موضوعات نیاز به وضاحت بیشتر دارد.

در گزارش نیویورک تایمز آمده که آقای غنی بر یک مورد از جزئیات تاکید کرده و آن این که دولت افغانستان در این طرزالعمل به جای نام‌های دیگر باید با نام رسمی آن یعنی “جمهوری اسلامی افغانستان” یاد شود.

از دید من این خواست آقای غنی کاملاً موجه است که در مقدمه باید آدرس دولت افغانستان (جمهوری اسلامی افغانستان) باشد زیرا هر چند هم انتخابات چالش هایی را در پی داشت با آنهم ما شاهد انتخابات بودیم و یک دولت مردمی تشکیل گردید و امروزه جهانیان نیز از آدرس همین جمهوری اسلامی افغانستان برای افغانستان کمک های بشردوستانه می نمایند نه از آدرس یک گروه که دستخوش تصامیم آی اس آی باشد.

 از ماه ها پیش و ممکن به دستور آمریکایی ها این گمانه در رسانه ها مطرح بوده است که اشرف غنی مانع از پیشرفت روند صلح می شود؛ زیرا این روند را که از سوی آمریکا به پیش برده شد و معمار اصلی آن زلمی خلیلزاد است و آقای غنی آن را تهدیدی جدی برای قدرت و آینده سیاسی خود می داند و ممکن این حدس درست باشد مگر حقیقت امر این است که هر شخص دیگری در موقف آقای غنی باشد مکلف است تا از هویت و حیثیت جمهوری اسلامی دفاع کند چون دستکم رئیس جمهور منتخب این کشور است و حق دارد به نمایندگی از مردم افغانستان به تمام فرمایشات غیر موجه یک گروه دهشت افگن نه بگوید.

اما واقعیت این است که حتی همان تصمیم هم در ابتدای امر زمانی که توافقنامه دوحه میان امریکا و طالبان امضا شد، با واکنش تند ارگ ریاست جمهوری، مواجه شد و ارگ اعلام کرد که تصمیم گیری درباره سرنوشت زندانیان طالبان، در حیطه اختیارات دولت افغانستان است نه یک کشور خارجی. با این حال، پس از ماه ها ایستادگی سرانجام آقای غنی مجبور شد با برگزاری یک جرگه مشورتی آن را بپذیرد که دولت افغانستان از آن به عنوان قربانی برای تامین صلح یاد کردند.

حالا که چند ماه از رهایی آخرین افراد 5 هزار زندانی طالب میگذرد اگر صادقانه اعتراف کنیم تصمیم لویه جرگه برای رهایی زندانیان قاتل غلط بود و بر عکس موقف حکومت افغانستان که عدم رهایی زندانیان طالب بود تصمیم درست و عاقلانه ای بود.

اما اینکه دیدگاه رئیس جمهور چیست و این همه سخت گیری های وی درین پروسه از کجا سرچشمه می گیرد را چندی قبل محمد اشرف غنی در نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد که در خصوص پروسۀ صلح افغانستان از طریق ویدئو کنفرانس برگزار شده بود، چنین گفته بود؛ امروز جامعه جهانی به توافق رسیده است که ما به اهداف مطلوب خویش بخاطر رسیدن به یک راه حل سیاسی، نایل شویم. رئیس جمهور قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد را در قبال صلح افغانستان مهم خوانده، گفت که این سازمان تعهد همیشگی خود را بر استقلال، حاکمیت سیاسی و تمامیت ارضی افغانستان ابراز کرده و تاکید نموده که حقوق افغان ها توسط خودشان در پروسه های سیاسی در آینده تضمین گردد. رئیس جمهور گفت که تعهدات شما برای حمایت از مردم افغانستان بخاطر خاتمه دادن به جنگ، ادغام مجدد، صلح و ثبات پایدار، احترام به حقوق بشر و از همه مهمتر که افغانستان دوباره به پناهگاه امن تروریستان مبدل نگردد، مهم است. وی افزود که افغانستان در خط مقدم مبارزه با تروریزم جهانی قرار دارد، ما برای شکست تروریزم مشترکاً مبارزه می کنیم و زمانی به صلح نایل می شویم که در کنار همدیگر قرار داشته باشیم.

بناءً سخنان آقای غنی در نشست شورای امنیت سازمان ملل نشاندهنده حسن نیت برای استقرار صلح واقعی در افغانستان است نه برای یک پروسه نمایشی که سناریوی آن را کشورهای خارجی در راس آمریکا نوشته باشند و در آن کوچکترین اعتنایی به دستاورد های دو دهه اخیر کشور در زمینه های گوناگون نشده باشد و یکبار دیگر شاهد حضور یک دسته بی رحم در راس قدرت افغانستان باشیم.