از تشکیل حکومت موقت (انتقالی) کی ها درهراس اند

     ۲۰۲۱/۱۸/۱

از حکومت مشارکت ملی صلح، موقت یا انتقالی که در ان تکنوکراتها متخصص، با یک عده افراد خوش نام حکومت فعلی کابل با جمع اعضای طالبان سهیم باشد کیها متضرر می شود.
 سوال است ، که باید به ان جواب معقول نظر به شرایط روز داد.
پالتیک کاراسان نیست. ما در کشور خود یک ضرب المثل داریم که میګوید: ترکاڼی د بیزو کار نه دی ،  یک عده هموطنان ما به این باور اند و میفرماید که اکثر پالیتشن ها دروغګومیباشد من به این فرموده انها صد فیصد همنظر نیستم . شاید باشد یک عده افراد که به اساس فریب ریا و تذویر اعمال درونی نفسانی و شیطانی خود را بالای مردم با شعارهای نرم و چرب کاذب و فربینده بقبولاند ولی موضوع اساسی در اینست که عمر و دوام اینګونه افراد و سازمانها اجتماعی کوتا بود زود در جامعه افشا و نفرین خاص و عام میګردد. دور نمی رویم ما در این چهار دهه در کشور خود دیدیم انهایکه به کلمات سیاسی بازی نمود زود در جامعه افغانی رانده شدند. مثال عمده ان حزب دیموکراتیک خلق که پیش از ګرفتن قدرت سیاسی درکشور داد از دیموکراسی، انتخابات، حقوق کار و کارګر می زد ولی وقتیکه سر قدرت تیکه زدند برعکس وعدهای داده شده خود عمل نمود. نمونه دیګر اینګونه تشکل ها افراد احزاب اسلامی بودند که داد از عدالت عمری میګفت ولی وقتیکه به قدرت رسیدند چی فجایع نبود که انها در حق مردم مسلمان کشور خود روا نداشت . ولی در تقابل این دو ګروه افراطی چپ و راست ، افراد و شخصیت های سیاسی دیګری وجود داشت که بمردم خود حقیقت میګفتند و امروز اسمای شان در صفحات تاریخ بخط زرین نقش ګردیده.
توافق نامه دوحه که بین حکومت امریکا و جنبش طلبان به امضا رسیده  دارای دو ضمیمه دیګر نیز میباشد، ګفته میشود که در ان ضمایم رهبری حکومت موقت یا انتقالی به کسی تفویض خواهد شد که در بیست سال ګذاشته درافغانستان وظیفه رسمی نداشته و مربوط به هیچ جناح متحاسم فعلی نباشد. الغیب عندالله.
مدعیون امروزی  قدرت فعلی افغانستان، نیز بتاسی از فلسفه ان عده پالیتشن ها که مرام و هدف شان به دروغ ، ریا و عوامفریبی بنا یافته بود تعقیب مینماید. اینها نیز مانند دانه های ماش هر لحظه به هر طرف لول میخوردند.  به این عده پالیټیشن ها  مهم نیست که وطن و وطنداران شان چقدر صدمه اقتصادی و معنوی میبیند ، به انها مهم نیست که در وطن شان هر روز چقدر فرزندان جانهای شرین خود از دست میدهد، چقدر افراد کشور شان زیر خط فقر زندګی میکند ، چقدر معیوب و چقدر معتاد به مواد مخدره  میګردد.؟ بد بختانه به انها مهم اینست که به چی نیرنګ میتواند دوام قدرت خود را طولانی تر سازد.
رسل فیلسوف ایدیالیزم چی زیبا فرموده میګوید.
« تمام ایدیالوژیها و مرام ها بهانه است برای افزایش قدرت، اګر در این مرامها ۵۰٪ ارزو خدمت بمردم نهفته باشد ۵۰٪ دیګر بخاطر افزایش قدرت است.»
ما افغانها در طول چهار دهه دیدیم که چقدر سیاسیون ما لغزش های سیاسی نمودند از اهداف و مرام های اصلی خود منحرف شدند. حتی پیروان یک عقیده و مرام هم نتوانستند باهم از راه مشارکت و شراکت عقیده ، اهداف و مرام خود در یک راه به پیش ببرود. از این لغزش ها بوضاحت بر می اید که اصلا هدف و غایه انها خدمت بوطن نبوده بلکه اغراض نفسانی از قبیل مقام ، چوکی، منزلت و اندوختن تراکم سرمایه بود که انها به ان تن در دادند..
ایا تعجب اور نیست که در یک جامعه ۹۹٪ مذهبی و ۸۰٪ بیسواد ، پیاده کردن ایدیالوژی مارکسیزم لیننیزم غیرعقلانی و عمل بیهوده نه بود؟، همچنان در یک کشور اسلامی،  داد از اسلامیت و مسلمانی بمعنی غیر اسلامی بودن ان جامعه نمی باشد.
چقدر خوش ایند است!!!  که امروز پیروان ایدیالوژی مارکسیزم ليننیزم یعنی اعضای حزب دیموکراتیک ؟ خلق و پرچم به چی دیده درایی از حکومت فعلی اقای اشرف غنی که توسط امپریالیزم امریکا و انګلیس پایګذاری شده به مانند غلامان حلقه بګوش غرب از ان پشتبانی میکند، ما خوب میدانیم که این پشتبانی موقتی انها بخاطر چی است ؟!!!.
از دیموکراسی کسانی پشتبانی کرده میتواند که معتقد به اصول دیموکراسی باشد، نه انهایکه دیکتاتوری پرولتریا، شعار مبارزه طبقاتی شان باشد. پس به جرت ګفته میتوانیم که پشتبانی حزب خلق و پرچم از حکومت داکتر اشرف غنی احمدزی اصلآ تکتیکی است نه عقیده وی.
خوب میایم سر اصل سوال مطروحه خود که کیها از حکومت موقت ( انتقالی ) در هراس اند.؟
بنظر این هیچمدان .
۱ – احزاب اخوندی ایران پرست در افغانستان و رهبران ان احزاب مانند محمد محقق، کریم خلیلی، سرور دانش و امثالم انها.
۲ – اعضای حزب نام نهاد دیموکراتیک؟ خلق و پرچم پیرو خط مسکو.
۳ – رهبران تنظیم های جهادی پیشاوری. مانند سیاف، مجددی، ووو.
، غاصبین، ناقیضین حقوق بشر ، جنایتکاران و قاتلین ملت. Meden, USA ۴ – بعضی قوماندانان احزاب جهادی
۵ – اعضای حکومت فعلی و افراد وابسطه به دولت.
در چند روز ګذشته بچشم خود دیدیم که بین طرفداران این احزاب فوق الذکر صف بندیهای نو رونما ګردید. کسانی بخاطر ارتباطات قومی، کسانی بخاطر موقف و چوکی های دولتی و کسانی هم بخاطر ګل روی عکس جورج واشنګتن تغیر جهت نمودند.
الف – کریم خلیلی پیرو خط امام ، بدون اجازه حکومت کابل به پاکستان سفر نمود وی در انجا به اراکین بلند رتبه حکومت پاکستان و نظامیان بخش استخباراتی ، ای ایس ای پاکستانی ملاقات های مخفی نمود.
ب – دختر مارشال دوستم از طرف اقای اشرف غنی بحیث سناتور انتصابی مقرر ګردید.
ت – محمد محقق باتغیر ۱۸۰ درجه از ترس حکومت موقت ( انتقالی ) صلح که در ان طالبان حضور فعال شاید داشته باشد به تیم دولتی داکتر اشرف غنی که فعلآ مخالف تشکیل حکومت موقت ( انتقالی ) است پیوست.‎
ث – عطا محمد نور و تورن اسماعیل خان هم ار ترس شراکت طالبان در حکومت موقت ( انتقالی ) اینده رسمآ از حکومت موقت پشتبانی خود را اعلان نمود.
ج –  دوستم سال قبل بیرق حکومت موقت را برافراشته بود. حتی وی در انوقت دریک جلسه حزب جنبش به حاضرین ان مجلس خطاب نموده اظهار داشت « … من در طول ۳۵ سال بهمکاری شما ازبکها و ترکمن ها همینقدر توانستم تا خود را به مقام معاونیت ریاست جمهوری برسانم چنانچه رساندم  فقط یک ګام دیګر مانده که انشاالله انرا هم به همکاری شما وطنداران طی خواهیم نموده و رهبری اینده کشور را بدست بیګیریم….» ( کلیپ سخنرانی وی در یوتیوب موجود است )
این زد و بند ها هر روز در حال وقوع و تغیر است،  در این چند ماه اینده ما شاید شاهد انکشافات نو و غیر مترقبه دیګر نیز خواهیم شد. پس به جرات ګفته میتوانیم که این ایتلاف ها بخاطر منافع اولیا کشور نبوده بلکه در ان اغراض شخصی، سمتی ، مذهبی و ایدیالوژیکی نهفته است . اینکه یک عده افراد کشور استدلال میکند و میفرماید که تا حال نه طالبان و نه دولت امریکایها علنی اظهار نداشته که ما خواهان حکومت موقت یا ( انتقالی ) برای اینده افغانستان هستیم درست میفرماید.. ولی این افراد نمی داند که پالیټشن ها مسلکی هیچوقت پیش از پیش چیزی نمی ګوید.
انهایکه به الفبا سیاست میداند و به رد این اظهارات امریکایان و طالبان دل بستند ، این دلبستګی و خوشی شان طوفان پیش از وقت است به انها باید ګفت هرسخن جای و هرنقطه مکان دارد.
در این وقت به هر سه طرف متخاسم قضیه افغانستان یعنی، حکومت کابل ، جنبش طالبان و امریکایان تاییدی حکومت موقت ( انتقالی ) خودکشی و تسلیمی بجانب مقابل است ولی این دلبستګان به رد ادعای حکومت موقت ( انتقالی ) صلح تا حال نمی دانند که در توافق نامه دوحه  دو ضمیمه  دیګر نیز وجود دارد که تا حال بسیاری بشمول سردمداران حکومت فعلی کابل از ان خبری نداریم که در ان دو ضمیمه چی ذکر شده؟. خوشی و ناخوشی یا تاییدی و عدم تاییدی ما به مذاکرات دوحه پیش از وقت است. ولی این را باید بصراحت ګفت که به نوشتن یک نظر ان هم در سوشل میدیا و بعضی ویب سایت ها ما سیاستمدار و چیزفهمان چیره دست شده نمی توانیم، هر تخلیل و اظهار نظر ما باید مطابق به شرایط عینی و ذهنی جامعه باشد نه اینکه کی را خوب میبینم و کی را بد ، یعنی ( تخلیل مشخص از وضع مشخص.) باید داشته باشیم.
نظر به مصاحبه های که در این روزها در تلویزیون های داخلی افغانستان در داخل کشور همرای هموطنان انجام میګردد ۹۵٪ مردم افغانستان خواهان صلح اند ولی اینرا فراموش نکنیم انانکه در مقابل سمت مخالف طوفان قرار ګیرد حتمآ صدمه جبران ناپذیر را متقبل خواهد شد. پس به ما افغانهای که در خارج کشور زندګی میکنیم لازم است تا به زخم های ناسور وطنداران خود مرهم بمانیم نه اینکه نمک و تیزاب بپاشیم . بیاید بحیث فرزندان کشور یک دست شویم، در قدم اول دستهای اجنبی را از کشور کوتا سازیم وقتی این کار را کردیم بعد میتوانیم که به یک صدا رسا و اواز بلند بګویم مرګ به انانیکه بخاطر منافع شخصی، حزبی، سمتی و مذهبی مانع صلح و ارامی مردم ستمدیده میګردد.
من در دوران مهاجرت و بی وطنی در پیشاور انهم برای مدت سه ماه که بود و باش داشتم هیچ فراموش نخواهم کرد وقتیکه یک مهاجر افغان در انوقت در پیشاور بمرګ طبعی فوت مینمود هیچکس میت مرده خود را از ترس حکومت خلق و پرچم به افغانستان انتقال داده نمی توانیست . ولی در دوره حکومت کرزی و داکتر اشرف غنی جنازه های رهبران ارشد حزب دیموکراتیک ؟ خلق به مراسم شاندار نظامی دفن میګردد ، اینست فرق بین کمونیزم شوروی و کپیتالیزم غربی. سیستم سوسیالستی روسی به پیروان خود در خاک خود جای نمی دهد ولی کپیتالیزم غربی اغوش خود را به سوسیالیست های پیرو خط مسکو باز نموده ( کور، ډوډی ، کالی ) میدهد.
هموطنان و خوانندګان ګرامی . زیاد خورده ګیر نباشید ، اګر زندګی یاری کرد. سه ، چار ماه بعد بنده در همین پورتال وزین از یک عده هموطنان خواهم پرسید که برادران، یک نان چند پتیر میشود.
( نوټ )
خدا نکند دوستان طوری فکر کند که من بنده حقیر و فقیر در کدام چینل یا ګروپ عضویت دارم، مطمین باشید هر چی که مینویسم تخلیل شخصی و فکری ام است از وضع بین المللی و فعلی کشور یعنی شرایط عینی و ذهنی حاکم بر جامعه ما، و بس