پښتون

پښتون داسې په نړۍ کې یو ټبر دی

چې که مشر دی که کشر پخپل سر دی

نیم سری پکې هیڅ چیرې نه ځاییږي

ټول منونه که وي ښځه او که نر دی

هر یو مړی یې په ښو سره یادیږي

خو ژوندی یې په دنیا کې در په در دی

لالهانده د پیسو په ټولیدو دي

تعلیم پریږدي بیسواده بې هنر دی

پیسه داره یې دوه درې ودونه کاندي

امیرانو نه یې ورک کور او دفتر دی

خپل خدمت ته بلا والی دی ملاماتی

خو پردیو ته یې وهلی بیا ټټر دی

ښکیلاګرو بیا ویشلی په قومونو

ویشل شوی دا ملت په لر او بر دی

د سنګر او د مورچل لوی قهرمان دی

خو په سوله کې ترې ورک لار او ګودر دی

په ملي ګټو هیڅکله راټول نه شول

د هر مشر یې په خپل کور باندې نظر دی

د پښتو او د اسلام نارې کړي پورته

خو په دواړو کې یې خوړلی خپل ځیګر دی

 ډیر ارزانه په پیسو باندې خرڅیږي

بې ارزښته دی ولاړ د چا په در دی

یو ملی قاید یې قوم کې پیدا نه کړ

هر ناکس ته وای همدا زما لیدر دی

خپل ولس د تباهي کندې ته سیخ کړي

ځکه دا چې تالي څټی دی غلام د بل نوکر دی

د پردو د اوږو بار راشي وطن ته

بیا ځان بولي چې همدا د قام رهبر دی

خپل قام څه کړي ملت او وطن څه کړي

چې میین نن په پیسو دی په ډالر دی

چې د دوو روپو خاوند شي په دنیا کې

ځان ترې ورک شي و اسمان ته یې نظر دی

د کار پیل په بې غورۍ وکړي یارانو

وروسته عقل یې بیا راغلی په خپل سر دی

په یووالی او اتفاق کې صلاح نه شو

په نفاق کې دغه قوم اول نمبر دی

خپلې ښځې ، لوڼې کښېنوي په کور کې

وایي خان دی نواب دی معتبر دی

که کوم ورور یې په خپل ژوند کې کامیاب وي

دا بل ورور ورته حاسد او کینه ګر دی

نه پخپله څه کوی شي نه بل پریږدي

بس همدا یې کاروبار همدا هنر دی

لویي نه پیژني چې څه کې ده یارانو

هر مجلس کې بس په باټو باندې سر دي

نه څه اوری نه څه لولي په خپل ژوند کې

سیاست کې په هر څه باندې خبر دی

پوهه او علم ته په سپکه سترګه ګوري

ورته سپک دی که ډاکټر که انجینیر دی

نور عالم تکنالوژي په پیسو اخلي

پښتون اوس هم په ټوپکو باندې سر دی

ولسونه پاس اسمان په لور روان دی

پښتون همداسې ویده پخپل ټغر دی

خلاصه ترې په نصفه کې پاتې شوی

په جومات کې ملا ناست پاس په منبر دی

خپل مذهب او خپل تنظیم یې ډیر خوښیږي

بل مذهب او بل تنظیم ورته کافر دی

چې چارواکی او جګ پوړی مقرر شي

ګرد له سره خپلو پردو نه مرور دی

که زرواکی او زور واکی شو یارانو

نعوذ باالله خدای دی پیغمبر دی

چې په کبر او غرور کې ور روان وي

ښکته نه ګوري اسمان ته یې نظر دی

عاجزي او تقوا نه پیژني ملګرو

کبر غرور او تکبر یې په ځیګر دی

چې ترې لاړه زرواکي او زورواکي شي

خجالته پښېمانه په توبو توبو یې سر دی

چې زلمی او بیا بریتونه پر مخ راشي

خپله غوټه یې تړلې په سفر دی

ستړی، ستومانه په تنګ له دغه ژونده

قانع نه دی حریص د سیمو زر دی

نور قومونه ورورولي کا خپلولي کا

خو پښتون تربور ته ناست لاس په خنجر دی

خو، بلواک نه مني خپلواک دی پاتې شوی

ازادي که خپلواکي ده استقلال د ده کلچر دی

هر غلیم یې تمبولی او شړلی له خپلې خاورې

استعمار ته نیغ ولاړ دی اوچت غر دی

نور دعا د هدایت کوه پاڅونه!

چې هر څه دی بیا هم ستا د زړګي سر دی

میلمه پال دی اسلام پال او وطنپال دی

ځکه ګران چې یې پر ما پاڅون عمر دی