ادبیات

د لیسانس دورې دویم کال و، چې دا خبره راته وشوه”د یاګانو بېسواده”. له هماغې ورځې مې تل دا هڅه کړې، چې د پښتو یاګانې زده کم؛ ځکه د ځینو په اند ادبیات یوازې پنځه یاګانې دي او بس.
د کتابونو لوستل مې پیل او تر څنګ یې ځینې وخت به مې لیکنې هم کولې.
څلورم کال د پوهنتون ما یاګانې زده کړې، هغه څه ته چې ځینې ادبیات ویل؛ خو کتابونه ما ته دا وښودل چې ادبیات هغه پنځه یاګانې نه دي کوم چې په زده کولو یې ځینې په ځان غره دي، فخر کوي او ځان ایډیټران/نې بولي. د هر کتاب په لوستلو پوهه شوم چې درانه درانه مشران لیکوالان هم د یاګانو بېسوادان دي؛ خو کتابونه یې لوستونکي ډیر لري ځکه محتوا او مضمون ته ارزښت ورکړل شوی و. کېدای شي یاګانې هم مهمې وي نه تر دې حد چې په یو (ی) د بېسوادۍ ټاپه ووهله شي.
ادبیات بیله نړۍ او ژوند؛ هغه څه چې له درون څخه د انسان د احساساتو د بهر کولو موقع په لاس ورکوي. پرمختګ کول زما هیله وه په دویم کال د پوهنتون د غورې محصلې په صفت وستایل شوم. دومره موده کې مې له بیلابیلو راډیو ګانو سره مرکې هم وشوې. ادبیات څه دي؟ ولې ادب؟ شعر، تخیل او نور داسې موضوعات و چې غږېدل او مرکه راته خوندوره وه. څلورم کال د لیسانس دوره وه، چې د لسو غوره ناولونو په کتار کې مې لیکلی ناول هم راغی او د افغانستان معلوماتي مرکز لخوا، چې په کابل پوهنتون کې و د ستاینلیک په ورکولو هم وهڅول شوم او هم مې ستاینه وشوه.
په کادري نمرو د پښتو ادبیاتو له لیسانس دورې فارغه شومه؛ خو هر څه دلته خلاصه نه شوه. د پښتو ادبیاتو ماسترۍ ازموینې کې په ښو نمرو کامیابه شومه او لا هم محصله یمه.
ماسترۍ دوره کې د بزګر صیب لخوا راته د دعوت مجلې او ویبسایټ چلولو وړاندیز وشو، ما هم ومنله دا ځکه چې د پښتو ژبې لپاره د خپل وس او توان سره برابر څه کولای وشم؛ ډیره خوشحاله ومه. بله دا چې پنجره اونیزه خپرونه هم زما لیکنې او څیړنې خپروي.
له دومره هڅو، کارونو او د یاګانو له زده کړې وروسته نن بیا هم دا خبره راته وشوه”چې لا خو د یاګانو په کارونه نه پوهیږې” اوس حیرانه دې ته یم، چې تر دکتورا دورې به هم همدا خبره راته کېږي؟ ایا ادبیات یاګانې دي؟؟؟ که داسې ده ولې درانه استادان او د ژبې ډاکټران نه شي مراعتوی؟؟؟

ددې پوښتنې ځواب به راته څوک وایي ولله عالم.