اې ښکلې نجلۍ

پوهېږي، چې زه ستا د کومې ښکلا خبره کوم؟!
زه ستا د هغې ښکلا خبره کوم، چې ته یې په خپل درون کې لري، نه ستا د اندام و څهرې!
د اندام و څهرې ښکلا کاذبي ښکلا ده، بلکې یؤ دام دی، چې نه یوازې لیدونکي پکې ښکيلېږي بلکې تا پخپله هم د یو خوړونکي دیو ښکار کوي. داسې دیو چې کله یې درباندې غاښ ګرم او په نس موړ شي، بیا دې د تش توږلي هډوکي په څلور دیواله پنجره کې بندوي. په تورو تیارو یې ورستوي.

نو اې ښکلې!
ته پوهېږي!؟
د هرې ښکلې څهرې لرونکی انسان خوشاله نه وي، ځکه دا ښکلې څهره ده چې تور زړونه یې ترشا پټ کړي دي.
هر خوشاله انسان ښکلی دی، ځکه چې د زړه رڼا یې بدرنګه څهرې ته ځانګړی نور او ځلا وربخښي، دا خوشالي ده چې انسان ښایسته کوي.
اې د ښکلې زړه څښتنې!
ته لایقه د هغه چا یې، چې ستا ناویل شوې اوري. ستا په نه شتون کې تا حس کولي شي، په هره بوختیا او هر حالت کې یې ته په ذهن او زړه خپره وې!!!
ښکلې!
ته لایقه د هغه چا یې، چې تا په انسانانو کې وشمېري، تا د پښو پیزار نه بلکې د سرتاج ګڼي او تا د خپل وجود، مِهر، مینې یوازینۍ حقداره وګڼې.. ته یې په روح حاکمیت ولرې، ته لایقه د داسې چا یې!!

اې ښکلې!
که ته چیرته ریښتینې مینه غواړي؟!
نو، د ریښتیني ميئن په لټه کې شه، هغه میئن چې ښکلې څهره دې نه، بلکې ریښتینی زړه او د روح پاکېزګي دې لیدلی شي.
ښکلې!
تا به د روح او وجود فلسفه لوستي وي!؟ چې هر وجود خزان و بهار لري، وجود د روح تابع دی، نه روح د وجود.نو که هر چا ستا د څهرې پر ځای ستا له روح سره مینه درلوده، ځنډ مه پکې کوه، له وجود سره دې یؤځای او په روح کې بندیوان کړه. ځکه، همدا ستا ريښتینی میئن دی!

—————————————————————————————————–