نظم

که د خوښې ژوند کېدلای
که مې خیال انځورېدلای
دې انځور کې به نجلۍ وه
شپه او ورځ به موسېدلای
زېړ وېښتان به یې پر مخ
خورېدلی ، نڅېدلای
د هوا نرمې څپې یې
له وجوده درد زبېښلای
یو ارامه موسیقي یې
په رګو کې بهېدلای
خوشبويي به د نرګسو
هرې خوا احساسېدلای
له ساه ګانو یې خوږ عطر
په فضا کې خپرېدلای
د لمدو زلفو په څاڅکو
یې نړۍ زرغونېدلای
د آبي سترګو رڼا یې
تورتمونه رڼولای
د خندا خوږې نغمې یې
د هوا څپې څيرلای
چې آيينې ته درېدلای
له خپل حُسنه شرمېدلای
شرارت د شوخو سترګو
له کونجونو څڅېدلای
په سُرخۍ د باړخوګانو
د ګلونو رشک راتللای
ګرد کمیس به یې په لاسو
کې نیولای ، تاوېدلای
هر قدم لاندې یې نوی
ګل له ځمکې ټوکېدلای
په الماسو ښکلی شوی
تاج یې سر کې شین کېدلای
نې ميئن ته ضرورت وای
نه د چا شهۍ کېدلای
نه د اوښکو په نامه یې
څه بڼو نه څڅېدلای
نه یې مرګ نه غم لیدلای
نه یې وینه پېژندلای
نه یې ظلم چا سره وای
نه مظلومه جوړېدلای
نې د چا ژوند اخېستلی
نې دنیا بدرنګولای
نه به وېره نه وحشت وای
ټول په مینه رنګېدلای
دې به بل شانې دنیا کې
یو ریښتینی ژوند کولای
نېکمرغي به یې په لاس کې
په ورغوي شنه کېدلای
له خوښيو لبرېز خیال به
تصور کې غرقولای
له مستۍ به یې وزرې
په هوا کې غوړولای
په شېبه کې الوتلای
دنګو غرو ته رسېدلای
طلايي وزرونو یې هسک کې
رڼې لارې جوړولای
کله ستوری جوړېدلای
کهکشان کې ځلېدلای
کله لمر نه تاوېدلای
او سپوږمۍ رخه کولای
کله یې تل د سمندر کې
لکه کب لامبو وهلی
دې به خپل تقدیر وای خپله
په تندي باندې لیکلای
که یې غوښتي وای ژوندۍ وای
که یې غوښتی مړه کېدلای
که یې غوښتی نوې ساه یې
په وجود کې غځېدلای
بیا له سره زېږېدلای
سترګې یې بېرته رڼولای
که زما په خوښه ژوند وای
ما به دغسې کولای
که زما په زړه کېدلای
که نړۍ نوې کېدلای…
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

‏Date: 22/ May /2020

—————————————————————————————————–