لنډۍ، د ثبتولو ستونزه/ ۲۰۹

 

څنګه قدم درپسې واخلم

بخت مې پۀ پښو باندې وهلي دي مېخونه

 

رنګ به مې ولې نه زیـړیـږي

چې د مکتب د خلاصون نه شته امیدونه

 

لالیه خپل وطن ته راشه

لور دې نانځکې لوبوي، تا یادوینه

 

د لنډیو د دې برخې لپاره مې دا لنډۍ راټولې کړې دي:

زړه ته دې ډاډ ورکه په خپله

مدام به څوک ډاډه کوي ویشتلي زړونه

 

فکر مې ځان سره ساتلی

سترګې مې ستا په لور کږې در پاتې دینه

 

لالیه خپل وطن ته راشه

لور دې نانځکې لوبوي، تا یادوینه

 

یوه مې دا تجربه وکړه

چې د چا ډېر قدر کوم دوښمن مې شینه

 

دا تجربه بیا تکرار نه کړې

بېځایه قدر زېـږوي لوی غرورونه

 

گوره که کېـږې بيرته راشه

ولاړه گرځم ناستی خوند نه راکوينه

 

که مې رښتیا ږغوې یاره

د زړه په زور خندا کوم وخت تېرومه

 

څنګه قدم درپسې واخلم

بخت مې پۀ پښو باندې وهلي دي مېخونه

 

خلکو پر وخت واده راوکړئ

که نه ځواني به مې ښېرې درته کوينه

 

په زنګانه راته سر کېـږده

په غرېو نيولي غږ ټپې درته کومه

 

لاسونه لپه کړئ دوعا کړئ

بل شوي اور دې تر پنجابه پورې ځينه

 

که د حیا خاطر دې نه وای

ما به دې نوم پر چنارو لیکلی ونه

 

په ما دې ستړی مزل وکه

سپي دې پمن شه بدرګه درسره ځینه

 

رنګ به مې ولې نه زیـړیـږي

چې د مکتب د خلاصون نه شته امیدونه

 

له هغې خولې نه لوګی خيژي

چې يې زما د زړه پر اور خندلي ونه

 

چې پر بدن دې اور شو پورې

وجود یې سوځي چې پر بل اور بلوینه

 

خلک روان دي، عدل غواړي

پښتون اړم دی سوځوي خپل محلونه

 

د رقیب رنګ ښه رامعلوم شو

اوس چې د عدل په نامه قوم شرموينه

 

پرون يې زما فرهنګ وژلو

نن د انصاف په اور کې خپل فرهنګ سېځينه

 

چې سر يې وي او عقل نه وي

پښتون لالا په سيالۍ هر څه ورانوينه