روسیه اعلامیه اخیر شورای امنیت را دور زد تا به رسمیت بخشیدن به اداره طالبان نزدیک شود

روسیه اعلامیه اخیر شورای امنیت را دور زد

تا به رسمیت بخشیدن به اداره طالبان نزدیک شود

دیروز شورای امنیت سازمان ملل متحد چارمین جلسه خود را در جریان سال جاری در رابطه به اوضاع افغانستان دائر کرد. بحث در محور راپور سه ماه اخیر « روزوا اوتونبایوا » نماینده مخصوص ملل متحد ( یوناما ) صورت ګرفت . در اخیر بحث، اعلامیه یی از جانب ۱۵ کشور ( ۱۱ عضو دایمی و غیر دایمی و ۴ عضو بیرون شورای امنیت ) صادر شد که روی نقص حقوق بشر از جمله حق تعلیم دختران، حق کار زنان در افغانستان متمرکز شده بود. صدور اعلامیه  مصادف است با  بستن درب بنیاد های تعلیمات صحی به روی زنان. این عامل مزید بر  عمق  نګرانی ملل متحد از اوضاع افغانستان قیاس شد که در اعلامیه منعکس ګردید.

اعلامیه از جانب این کشور ها صادر شد :

امریکا، بریتانیا، فرانسې، اکوادور، جاپان، مالټا، ډنمارک، یونان، پاناما، سییرا لیون، ګیا نا، سویس، سلوانیا، کوریای جنوبی .

درین جمع دو کشور در نقص حقوق بشر و ارتکاب جنایات جنګی در افغانستان در دوران استعمار و بعد ازان سابقه خونین دارند. اما مصلحت ایجاب میکند دعوا را کنار بګذاریم و از نفوذ آنها در تأمین حق تعلیم دختران و کار زنان در شرایطی که نیم قرن جنګ ظرفیت اعتراض را در برابرزن ستیزی طالبان از ما سلب کرده است، استفاده کنیم.

آنچه توجه را جلب میکند غیابت روسېه و چین در صدور اعلامیه است. این به این معنا است که تشویش اعضای شورای امنیت در استفاده از حق ویتو توسط این دو کشور در رابطه به صدور یک « قطعه نامه » موجب شد  تا فیصله شورای امنیت در سطح یک « اعلامیه  » تنزل کند .

 دو عامل عمده روسیه را از جمع ۱۴ کشور صادر کننده اعلامیه به دور نګاه داشت :

۱ –  روسیه به این بهانه که موضوعات مربوط به حقوق بشر در حدود صلاحیت دولت ها است و نباید دران از بیرون مداخله شود، از پیوستن به جمع صادر کنندګان اعلامیه اجتناب کرد. این در حالی که روسیه سوابق ناخوش آیند  مداخله در امور داخلی کشور های دیګر تا سرحد لشکر کشی  ( افغانستان، اوکراین و سوریه ) دارد.

۲ ـ در حالیکه طی سه سال اداره طالبان از کمک های ( غالبن بشری ) ملیارد دالری امریکا و اتحادیه اروپا بهره برده اند، روسیه صرفاً به بیانات کلیشوی و مطبوعاتی ضمیر کابلوف اکتفأ کرده است. روسیه درین اواخر ملتفت شده است که عقب نشینی در میدان رقابت با غرب در افغانستان ( دروازه آسیای مرکزی ) روسیه را با خطر از دست دادن نفوذ در آسیای مرکزی مواجه میسازد. مسافرت « سرګهی شوبکو » منشی شورای امنیت ملی و نماینده خاص پوتین به کابل و ملاقات با مشران طالب مظهر اراده ورود موثر روسیه در میدان رقابت با غرب در افغانستان است. از دست دادن پایګاه ستراتیژیک در شرق میانه ( سوریه ) عامل مزید توجه روسیه به آسای مرکزی شده است.

اما واقعیت اینست که روسیه توان رقابت مسالمت آمیز اقتصادی و دیپلوماتیک  را به قصد کشاندن افغانستان در حوزه نفوذ خود در آسیای مرکزی ندارد :

علی الرغم انجماد دارایی بانکی، افغانستان هر سال ملیارد ها دالر کمک بشری از ممالک غربی دریافت میکند.

تماس منظم دیپلومات های غربی با دفتر اداره طالبان در دوحه و بدست ګرفتن ابتکار تدویر سه کانفرانس در آنجا از جانب ممالک غربی قرینه نفوذ کامپ غرب در انکشاف اوضاع سیاسی افغانستان است که روسیه ازان بی بهره میباشد.

روسیه  در یک رقابت نابرابر وغیر متوازن اقتصادی و دیپلوماتیک باکشور های غربی، میخواهد ناتوانی خود را از طریق شناسایی احتمالی رسمی اداره طالبان جبران کند.

به همین منظور مجلس نمایندګان روسیه ( دوما ) با بیرون کردن نام تحریک طالبان از لیست تروریست، به پروسه تعامل رسمی با طالبان سرعت بخشیده است.

درین رابطه  باید توجه را به چند نکته جلب کرد :

–  طالبان به موازات احساس حمایت دیپلوماتیک از خارج  اتوریته خود را در داخل تقویت کرده اند. با تقویت اتوریته طالبان در داخل برخورد آنها  دررابطه به  تعلیم دختران و حق کار زنان سخت و سخت تر شده است. بناً دور از تصور نیست که چراغ سبز روسیه به آدرس طالبان در نهایت فاجعه محرومیت دختران را از تعلیم استمرار به بخشد.

ـ  طالبان به شیوه بسیار ظالمانه از افزار فشار بالای زنان به مثابه « سکه تبادله دیپلوماتیک » استفاده میکنند : تلاش مینمایند با سلب حقوق زنان، غربیان را که در موضوع حساسیت نشان میدهند، زیر فشار قرار داده و متقاعد به به رسمیت شناختن حاکمیت خود بسازند. چراغ سبز روسیه به آدرس طالبان دریچه امید را در جهت رسمیت شناسی به روی شان باز میکند. آنګاه  فشار بر زنان را موضوع داخلی و قابل توجیه میپندارند.

ـ  طالبان چنان وانمود میکنند که سلب حقوق دختران و زنان یک تکتیک اقتضایی است  نه یک ستراتژی دایمی :

 طالبان مطالبه میکنند که دنیا اول باید حاکمیت ما را به رسمیت بشناسد، بعداً ما در موضع خود تجدید نظر میکنیم. جامعه بین المللی میګوید اول طالبان وارد دنیای قرن ۲۱ شوند تا زمینه به رسمیت شناختن شان مساعد ګردد. سه ونیم سال ازین چنه زنی ګذشت. طالبان کم نیامدند. یک نسل در ظلمت و جهالت نګاهداشته شد. طالبان باید به این واقعیت خود را آشنا کنند که آموختن یک ارزش جهانی است که برای پاسبانی آن یک اورګان عریض و طویل و با صلابت بنام یونسکو در تشکیلات موسسه ملل متحد جاه داده شده است. حال هرګاه کشوری حاکمیت طالبان را به رسمیت بشناسد معنای آن شناسایی سلب حق تعلیم دختران و حق کار زنان خواهد بود. چنین کشوری در تقابل با منشور ملل متحد قرار میګیرد. بنابران طالبان نباید توقع بیجا به رسمیت شناختن اداره خود را داشته باشند، بی آنکه درب مکاتب را باز نمایند.

خلاصه ګپ ! به رسمیت شناختن احتمالی اداره طالبان از جانب روسیه به معنای بی حرمتی و عدم توجه به خواست مردم افغانستان در رابطه به حفظ اِعمال فشار بر طالبان به قصد بازکشایی مکاتب دختران است.

افغانستان حساب های نا تصفیه شده از جنګ های تجاوز کارانه با روسیه ( وارث شوروی ) و امریکا دارد. به رسمیت شناختن بدون قید و شرط اداره طالبان سر زخم متعفن تجاوز شوروی را باز میکند. این در حالیکه افغانستان آرزوی داشتن مناسبات نیک را با روسیه دارد.

                                                                                              ۱۴/۱۲/۲۰۲۴

« پایان »

د پښتون قومي عدالت لویې جرګې ته پیغام

د پاچا خان او ګاندي سوله ایزه مبارزه په متضادو ژیوپولتیک بسترونو کې