“حرکتی کوچک، تغییری بزرگ”

در سرزمینی که سایه‌ای سنگین بر آن افتاده بود، مردم با ناامیدی و دشواری‌های زندگی دست‌وپنجه نرم می‌کردند. تاریکی نه فقط در خیابان‌ها، بلکه در دل‌های آنان نیز نفوذ کرده بود. همه فکر می‌کردند هیچ راهی برای روشنایی وجود ندارد و تلاش بی‌فایده است.

در این میان، فردی تصمیم گرفت که به‌جای شکایت، کاری انجام دهد. او شمع کوچکی برداشت و شروع به روشن کردن گوشه‌ای از تاریکی کرد. دیگران ابتدا او را سرزنش کردند و گفتند:
“این تاریکی آن‌قدر وسیع است که کار تو هیچ تاثیری نخواهد داشت.”

اما او آرام پاسخ داد:
“اگر نمی‌توانم همه‌جا را روشن کنم، حداقل همینجا را روشن می‌کنم.”

رفته‌رفته افراد بیشتری این حرکت را دیدند و الهام گرفتند. هر کسی شمعی به دست گرفت و بخشی از تاریکی را روشن کرد. پس از مدتی، آن سرزمین که روزگاری در سایه بود، غرق در نور و امید شد. مردم دریافتند که تغییر بزرگ همیشه از یک حرکت کوچک آغاز می‌شود.
“وقتی که تصمیم می‌گیریم از خود شروع کنیم، حتی کوچک‌ترین گام‌ها می‌توانند دنیای بزرگ‌تری را روشن کنند. تغییر در دستان خود ماست، کافی است به قدم اول ایمان داشته باشیم.”

پند داستانم:
در شرایط سخت، نیازی نیست منتظر دیگران باشیم. گاهی قدم‌های کوچک و ساده می‌توانند جرقه‌ای باشند برای تغییرات بزرگ. تغییر از خودمان شروع می‌شود، حتی اگر به نظر برسد که تاثیری ندارد.

چرا خدا بعضی وقت‌ها سکوت می‌کند؟