مډرنه غلامي – د آزادۍ په نوم بندیز

مډرنه غلامي تر دودیزې غلامۍ لا خطرناکه ده. که څه هم د لوېدیځو هېوادونو کارکوونکي خپل ټولنیز رسنیز حسابونه لري، خو هغوی نشي کولای خپل ازاد نظرونه شریک کړي. هر پوسټ، هر نظر، حتا یوه تبصره هم نشي کولاي ځکه د هغوی دنده له خطر سره مخ کیږي. شرکتونه د خپلو کارکوونکو مجازي ژوند څاري، او که د چا فکرونه د شرکت له پالیسۍ سره برابر نه وي یا لږ ذره انتقادي وی، نو سمدلاسه له کاره شړل کېږي.

څو موده وړاندې  یو ملګري نقل کاوه: (ما د یوه مسلکي روزونکي سره د سی وی د لیکلو آنلاین غونډه درلوده. د خبرو پر مهال یې یو ډېر مهم ټکي ته اشاره وکړه: “په ټولنیزو رسنیو هېڅ شی مه خپروه! د ګمارنې شرکتونه دا هر څه څاري. که هغوی ستا نظریات خوښ نه کړي، هېڅکله به دې کار ته و نه نیسي.” دا خبره زما لپاره حیرانوونکې وه، ځکه چې زموږ تصور دا و چې لوېدیځ د بیان ازادۍ لپاره پیژندل کېږي، خو حقیقت بل څه و.

موږ فکر کوو چې غلامي پای ته رسېدلې، خو یوازې یې بڼه بدله شوې. پخوا به انسانان په زنځیرونو تړل کېدل، خو اوس د وېرې، بې‌وسۍ، او د ژوند اړتیو دا بندیزونه لا سخت کړي دي. یو کارکوونکی کولای شي یو ښه معاش ولري، ښه جامې واغوندي، حتا په یوه پرمختللي ښار کې ژوند وکړي، خو که د خپل نظر د څرګندولو جرئت ونه لري، نو ایا دا رښتینې ازادي ده؟

مډرنه غلامي همداسې روانه ده، یوازې توپیر دا دی چې اوس خلک په خپله دا بندیزونه مني، د خپل ذهن، ژبې، او فکر زنځیرونه په خپلو لاسونو تړي، ځکه چې سیسټم هغوی ته دا ښوولې چې ازادي باید “چوپتیا” وي اوبس

یونلیکونه