ناشناس و حمله اخیر و بی‌اساس او بر علامه عبدالحی حبیبی

ناشناس و حمله اخیرو بی‌اساس او بر علامه عبدالحی حبیبی در پروگرام محترم حبیب هوتکی

بعد از به بازی گرفته شدن در جو سیاسی تفرقه اندازی در افغانستان و توهین وتخریب لسان پشتو درچند سال آخر ، خواننده مشهورافغان ناشناس اخیراً در پروگرام موفق یوتیوبی محترم حبیب هوتکی ظاهر شد و بازهم ادعایی جنجالی اما کاملاً بی‌اساس مطرح کرد که پټه خزانه، کتاب تاریخی و معروف شعر پشتو، جعلی است.

 https://www.youtube.com/watch?v=wqz2p3i29Pc

به گفته ناشناس، تاریخ‌دان برجسته علامه عبدالحی حبیبی که پته خزانه را کشف و منتشر کرد، به‌طور خصوصی به او گفته بود که این کتاب جعلی است. بااین‌حال، ناشناس هیچ مدرکی برای اثبات ادعای خود ارائه نکرد – نه گفتگوی ضبط‌شده‌ای، نه شهادت کتبی، و نه حتی یک شاهد تاییدکننده. این حمله بی‌پروا بر علامه حبیبی و پته خزانه نه‌تنها توهینی به میراث ادبی افغانستان است، بلکه نمونه‌ای آشکار از تحریف تاریخی بر اساس کینه‌های شخصی، نه مطالعه  علمی، به‌شمار می‌رود.

انتقام شخصی در پوشش نقد علمی

علاقه ناگهانی ناشناس به حمله به پته خزانه پس از دهه‌ها سکوت، پرسش‌های جدی درباره انگیزه واقعی او ایجاد می‌کند. در همان مصاحبه با حبیب هوتکی،ناشناس فاش کرد که اعضای خانواده حبیبی زمانی پدر او را به دلیل اجازه دادن به ناشناس برای دنبال کردن حرفه موسیقی سرزنش کرده بودند، زیرا این کار در فرهنگ محافظه‌کارانه افغان آن زمان شرم آور محسوب میشد. آیا ممکن است که اتهامات او علیه علامه حبیبی به‌جای یک ارزیابی بی‌طرفانه از شواهد تاریخی، ناشی از کینه‌ای شخصی باشد؟ اظهارات او بیشتر شبیه یک انتقام‌گیری است تا یک نقد علمی مشروع.

ادعای بی سند ناشناس مبنی بر توظیف علامه حبیبی

در همان پروگرام محترم حبیب هوتکی ناشناس مدعی شد که علامه حبیبی توسط هاشم خان صدراعظم و محمد گل مومند به صدارت احظار شد و توظیف شد که تاریخ و ادب پشتون ها را نشر کند. اول این که هیچ سند و شواهدی در مورد این ادعا وجود ندارد. دوم  چرا این کتاب سال ها بعد از هاشم خان و شاه محمود خان و محمد گل مومند نشر شده است؟ اگر ادعای جعلی بودن و امر مقامات حاکمه بوده است و بنا به ادعای ناشناس علامه حبیبی برای اطاعت و خوشنودی مقامات کتاب جعلی درست کرده است چرا وی این کتاب را سال ها بعد از ختم آن حکما و دوران نشر کرده است ؟

معیارهای دوگانه در بررسی آثار ادبی

ناشناس در همان پروگرام یاد کرد که ا و و دیگر منتقدان که پته خزانه را زیر سوال می‌برند، اغلب استدلال می‌کنند که نسخه اصلی این کتاب برای آزمایش باستانشناسی علمی کاربن  در دسترس نیست. بااین‌حال، این نوع شکاکیت در مورد سایر متون تاریخی به کار نمی‌رود. آیا کسی تاکنون نسخه اصلی شاهنامه فردوسی را دیده ویا آزمایش باستانشناسی علمی کاربن کرده  است؟ نبود نسخه اصلی به‌طور خودکار یک اثر ادبی و یا تاریخی را بی‌اعتبار نمی‌کند. نسخه‌های خطی تاریخی اغلب گم می‌شوند، نابود می‌شوند یا فقط در نسخه‌های نقل شده باقی می‌مانند. هدف گرفتن پته خزانه با این استندرد، هم ناعادلانه است و هم نشان‌دهنده حمله‌ای هدفمند به‌جای یک جستجوی واقعی حقیقت.

استدلال مربوط به الفبای پشتو: نقدی نادرست

یکی دیگر از استدلال‌های ضعیفی که علیه پته خزانه توسط ناشناس مطرح شد، این است که برخی از حروف پشتو در این نسخه خطی پس از دوره‌ای که ادعا می‌شود این متن از آن زمان است، معرفی شده‌اند. اول این که علامه حبیبی مقاله علمی و مستندی در مورد این حروف پشتو سال ها قبل از وفاتش و این ملاقات جعل شده ادعا شده توسط ناشناس نشر کرده که این استدلال ضعیف را مستند رد میکند :

http://alamahabibi.net/pdfs/A_Linguistics_da%20sheen,%20seen,%20dze%20zaaghezh.pdf

دوم اینکه  این انتقاد نادیده می‌گیرد که علامه حبیبی هرگز ادعا نکرد که نسخه ۱۹۴۴ نسخه اصلی بوده است – بلکه این نسخه‌ای از یک متن قدیمی‌تر نقل و نوشته شده است. بسیاری از اسناد تاریخی بر اساس معیار های نو اصلاح شده‌اند تا تغییرات در رسم‌الخط را منعکس کنند. رد پته خزانه بر اساس نحوه استفاده از حروف، شیوه‌های پذیرفته‌شده در حفظ آثار تاریخی را نادیده می‌گیرد.

استناد ناشناس به پروفیسر ناروی

در همان پروگرام محترم حبیب هوتکی ناشناس  بازهم یاد آوری کرد که زبان‌شناس مشهور ناروی، پروفیسر مورگنستیِرنه در مورد اصلیت کتاب شک داشته. و برخلاف ناشناس که ده ها بعد از وفات علامه حبیبی بنام وی ادعا میکند، علامه حبیبی در زمان حیات پروفیسر مورگنستیِرنه به انگلیسی نوشته بود «زمانی که من در سال ۱۹۴۶ در کابل با زبان‌شناس مشهور ناروی، پروفیسر مورگنستیِرنه، ملاقات کردم، از او دربارهٔ نظرش در مورد این کتاب پرسیدم. پیش‌تر یک نسخه از این کتاب را برایش فرستاده بودم. او پاسخ داد که مطالعاتش در مورد زبان پشتو هنوز به سطحی نرسیده است که بتواند دربارهٔ ادبیات، شعر و تکامل آن نظر دهد.» بعدا پروفیسر مورگنستیِرنه در سال ۱۹۶۰چاپ دوم انسایکلوپیدیای اسلام در مورد پته خزانه نوشته  «مسائل جدی زبانی و تاریخی متعددی را مطرح می‌کنند، و موضوع اصالت آن‌ها تا زمانی که نسخه‌های خطی برای بررسی زبان‌شناسی در دسترس قرار نگیرند، به طور نهایی حل نخواهد شد.»  علامه حبیبی در همان زمان حیات پروفیسر مورگنستیِرنه جواب مفصل و مستند علمی نوشت :

https://www.patakhazana.com/newpageba04d9ea

آیا علامه حبیبی صرف در مورد پشتو تحقیق کرده

در این دنیای فیسبوک وتیک تاک و مدعیات جعلی و معمولا یک طرفه این ادعای بی ساس در مورد پته خزانه و علامه حبیبی چنان به نظر رسانده میشود که آن های که تحقیق و مطالعه نمیکنند و دنیا را از طریق فیسبوک و نشرات مجازی میبینند علامه حبیبی را صرف از طریق همین موضوع پته خزانه میشناسند. واقعیت بد نفاق و دشمنی کورکورانه به حدی است که  اگر اسم علامه حبیبی درج نباشد یک تعداد زیادی قبول نخواهند کرد که آثاری چون مادر زبان دری، نظری به تحولات ادب دری،کشف شاهنامه ٦١٤هـ، هنر عهد تیموریان و متفرقات آن و غیره از جمله  تحقیقات نوشته های علامه حبیبی میباشند که خوشبختانه باده ها اثر دیگر در ویب سایت ذیل در دسترس محققان میباشند:

http://alamahabibi.net/books.html

دفاع از میراث ادبی افغانستان

علامه عبدالحی حبیبی یک دانشمند متعهد به حفظ تاریخ غنی فرهنگی و زبانی افغانستان بود. کشف او از پته خزانه شواهدی از یک سنت ادبی گسترده و کهن پشتو ارائه داد. کسانی که به دنبال بی‌اعتبار کردن آن هستند، باید شواهدی محکم و قابل اثبات ارائه دهند – نه اتهامات بی‌اساس که دهه‌ها پس از وقوع مطرح می‌شوند. ادعاهای ناشناس که فاقد هرگونه مدرک است، نه‌تنها اعتبار خودش را زیر سوال می‌برد، بلکه به ادبیات و تاریخ افغانستان نیز آسیب می‌رساند.

زمان آن رسیده است که کسانی که سعی در تحریف میراث فکری افغانستان دارند، مورد پرسش قرار گیرند. بار اثبات بر عهده مدعی است و تا زمانی که ناشناس هیچ مدرک معتبری ارائه نکند، سخنان او نباید چیزی جز گفته‌های تلخ یک هنرمند سالخورده با یک کینه قدیمی تلقی شود.

بی‌کفایتی و شکست اشرف غنی در برابر استقامت ولودیمیر زلنسکی