سبا اختر دی خو د چا اختر دی

سبا اختر دی موري زه نوې بګړۍ نه لرم

خامکي غاړه نه لرم نوې خولۍ نه لرم

زه به مي څنګه په سیالانو کي عیدګاه ته ځمه

نوي جامې نه لرم زه نوي څپلۍ نه لرم

په تېر اختر کي لا هم پټ وم له سیالانو څخه

د ښوونځی له هلکانو همزولانو څخه

هلته مي هم نوي جامې په تن کي نه درلودې

زه وېرېدم له اشارو د ګاونډیانو څخه

موري که موړ یمه که وږی وړم درانه بارونه

خوله خوله یمه خوږیږي مي د پښو هډونه

چي څه ګټم هغه د وچي ډوډۍ نه بسیږي

غوړه مړۍ مي د خورکۍ ترستوني نه رسیږي

یوه حاجي مي را په شا کړله د وریجو بوجۍ

لا یې پر ملاباندي را بار کړه یوه بله بورۍ

لیري یې بوتلمه تر کوره ساه مي ودرېده

په ستړي لاس کي یې را کښېښودلې دوولس روپۍ

په ټوله ورځ مي ایله وګټله وچه ډوډۍ

موري خوږېږم سرتر نوکه د پرون له خوارۍ

مُلا پرون مسلې کړلې د روژې د ثواب

چي څوک روژه خوري ورته ګوري دوږخونه عذاب

په لړمانو په مارانو کي به شپې تېروي

لا ورته ګوري سره اورونه د سکروټو دریاب

بېله پوښتني ځي جنت ته چي زکات ورکوي

چي سرسایی او عالمانو ته خیرات ورکوي

څوک چي چړیانو ملایانو ته جامې ورکوي

پر کوثرونو به سردار نبي پیالې ورکوي

ملا دا نه ویل چي زموږ خو بې روژې روژه ده

اوبه مو ګرمي دي په لاس کي مو ډوډۍ سړه ده

له کوم زکاته به موږ خېټه د مُلا ډکوو

له کوم خیرات څخه به لوږه د چړي سړوو

هم دا دنیا هم آخرت دی د خانانو موري

دلته دوږخ هلته دوږخ دی د خوارانو موري.

د ۲۰۲۵ کال د مارچ اته ویشتمه، ویرجینیا.

د شاعر او لیکوال انجنیر سلطان جان کلیوال په ویر کې