ایران و افزایش  بی‌پروای تشنجات: آخرین قمار ناامیدانه پیش از شکست حتمی

مقاله ذیل را قبلا به انگلیسی در سایت های لینکدین، ایکس و دعوت میدیا نشر کرده ام

Iran’s Reckless Escalation: A Last-Desperate Gamble Before Inevitable Defeat

ترجمه دری در ذیل تقدیم است.

ایران نه‌تنها تحریک می‌کند، بلکه در یک وضعیت ناامیدی شدید دست به حملات تهاجمی می‌زند. استفاده بی‌پروای تهران از جنگ‌های نیابتی، نمایش‌های نظامی، و ایجاد آشوب‌های سازمان‌یافته نشان‌دهندهٔ رژیمی است که در سرآشیبی سقوط  قرار دارد و قبل از اینکه با واقعیت سخت یک دولت امریکا که هیچ‌گونه لحاظ و پاس ندارد روبرو شود، در تلاش است تا اهرم فشار به دست آورد. تحریکات اخیر ایران نمایش قدرت نیست، بلکه نمایش ترس است. با کاهش نفوذ و فروپاشی متحدانش، تهران به تهدیدهای آشکار، بی‌ثبات‌سازی منطقه‌ای، و ماجراجویی‌های نظامی بی‌ملاحظه روی آورده تا بقای خود را حفظ کند.

تسلیح ترور: تهدید حوثی‌ها

دخالت ایران در کارزار تروریستی حوثی‌ها غیرقابل انکار است. حملات راکتی به اسرائیل و حملات به کشتی‌های بین‌المللی در بحیره سرخ همگی امضای تهران را دارند. با وجود حملات هوایی امریکا بر مواضع حوثی‌ها، ایران همچنان به ارسال سلاح، اطلاعات و منابع به یمن ادامه می‌دهد و از حوثی‌ها به عنوان ابزاری برای گسترش هرج و مرج استفاده می‌کند. این تنها یک نمایش قدرت نیست، بلکه یک اقدام آشکار برای باج‌گیری است. تهران پیامی روشن ارسال می‌کند: اگر در میز مذاکره به خواسته‌هایش نرسد، خاورمیانه را به آتش خواهد کشید. اقدامات ایران ثابت می‌کند که هیچ علاقه‌ای به صلح ندارد، بلکه فقط از ویرانی به عنوان ابزاری برای چانه‌زدن استفاده می‌کند.

نظامی‌سازی خلیج: گروگان‌گیری در مقیاس جهانی

استقرار سلاح راکتی ایران در جزایر مورد مناقشه خلیج فارس یک اقدام دفاعی نیست، بلکه یک باج‌گیری اقتصادی است. با تسلط بیشتر بر مسیرهای حیاتی کشتیرانی مانند تنگه هرمز، ایران به وضوح نشان می‌دهد که آماده است اقتصاد جهانی را گروگان بگیرد تا امتیازات بیشتری بگیرد. این رفتار یک کشور دیپلماتیک نیست، بلکه رفتار یک دولت یاغی است که حاضر است با ثبات جهانی قمار کند تا قدرت لرزان خود را حفظ نماید. تهران امیدوار است که افزایش حضور نظامی‌اش غرب را مجبور به معامله کند، اما نشانه‌های ناامیدی آن آشکار است—ایران دیگر برگ‌های زیادی برای بازی ندارد.

شهرهای راکتی زیرزمینی ایران: امنیتی کاذب

به عنوان بخشی از موضع‌گیری تهاجمی خود، ایران شهرهای راکتی زیرزمینی وسیعی را به نمایش گذاشت و تلاش دارد توانایی‌های دفاعی‌اش را به نمایش بگذارد. اما این “شهرهای راکتی ” چیزی جز توهم قدرت نیستند، بخصوص با توجه به سیستم‌های دفاع هوایی غیر مفید ایران. حملات هوایی دقیق اسرائیل بارها ضعف ایران را آشکار کرده، از دفاع آن عبور کرده و به اهداف نظامی کلیدی ضربه زده است. استحکامات راکتی ایران که در تبلیغات دولت ایران بزرگ جلوه داده می‌شود، در برابر تهدیدات واقعی کاملاً شکننده است. سرمایه‌گذاری تهران در پناهگاه‌های زیرزمینی تلاشی بیهوده برای پنهان کردن ضعف آشکار تشکیلات دفاع هوایی آن است—ضعفی که قبلاً توسط توانایی‌های برتر غرب و اسرائیل مورد آزمایش و تحقیر قرار گرفته است.

امپراتوری نیابتی در حال فروپاشی: استراتژی شکست‌خورده ایران

شبکه نیابتی قدرتمند ایران در حال فروپاشی است. حزب‌الله، که زمانی سرمایهٔ ارزشمند تهران بود، در جنگ با اسرائیل خسارات سنگینی را متحمل شده است. حماس پس از شکست‌های ویرانگر در غزه، تنها سایه‌ای از گذشته خود است. حتی سوریه که زمانی متحد وفادار ایران بود، دیگر به آن وابسته نیست. رژیم اسد سقوط کرده و یک دولت جدید به جای آن روی کار آمده که بر بازسازی متمرکز است، نه خدمت به عنوان یک مهرهٔ ایران. با کاهش نفوذ خود، ایران به سختی در تلاش است کنترل خود را حفظ کند و بیشتر روی حوثی‌ها به عنوان آخرین مهرهٔ قابل اتکای خود حساب باز کرده است. اما با از دست دادن پایگاه سوریه، حتی حمایت از حوثی‌ها نیز برای تهران دشوار شده است. ایران دیگر قومانده موثر را در دست ندارد—بلکه در تلاش است تا بقایای امپراتوری ترور خود را حفظ کند.

خیانت روسیه: سناریوی کابوس‌وار ایران

روسیه، که زمانی متحد کلیدی ایران در صحنهٔ جیوپلیتیکی بود، ممکن است به‌زودی تهران را کنار بگذارد. با توجه به خسارات سنگین مسکو در اوکراین و کاهش نفوذ آن در سوریه پس از سقوط اسد، کرملین در حال بررسی راه‌هایی برای کاهش فشار غرب است—که ممکن است شامل معامله با امریکا شود، و این به معنای بی‌پناه ماندن ایران خواهد بود. تهران از آنچه در پیش است بیم دارد: اگر روسیه تصمیم بگیرد که ایران بیشتر یک بار سنگین است تا یک متحد ارزشمند، این کشور در انزوا قرار خواهد گرفت. رفتار تهاجمی ایران تنها آخرین تلاش ناامیدانه برای اثبات ارزش خود است قبل از اینکه قوی‌ترین متحدش پشتش را خالی کند.

اولتیماتوم ترمپ: شمارش معکوس وحشت‌آور ایران

آنچه واقعاً ایران را وحشت‌زده کرده، موضع قاطع دولت جدید ترمپ است. برخلاف رهبران پیشین که در برابر فریبکاری ایران تسلیم می‌شدند، تیم تندروی ترامپ کاملاً روشن کرده است که هیچ امتیازی در کار نخواهد بود—نه راه‌های فرار، نه نرمش. رهبران ایران می‌دانند که بازی‌هایشان تحمل نخواهد شد و اولتیماتوم دوماههٔ اخیر ترامپ فقط وحشت رژیم را بیشتر کرده است. تهران منطقه را به آستانهٔ تصادم کشانده، به این امید که در آخرین لحظات امتیازاتی را بگیرد، اما حقیقت را می‌داند—اهرم فشارش به سرعت در حال از بین رفتن است.

چال مفت یا بلف تهران: جهان باید آن را آشکار کند

ایران از موضع قدرت عمل نمی‌کند—بلکه یک رژیم ناامید است که علیه سرنوشت اجتناب‌ناپذیر خود می‌جنگد. از تسلیح حوثی‌های تروریست تا نظامی‌سازی خلیج و تماشای فروپاشی امپراتوری نیابتی خود، تهران در حال حملات کورکورانه است زیرا می‌داند که زمانش رو به پایان است. ضرب‌الاجل قریب‌الوقوع ترمپ تنها رفتار بی‌پروا و مخاطره‌آمیز ایران را تسریع کرده است، اما جهان باید این نمایش فریبکارانه را ببیند. تهدیدهای ایران نمایش قدرت نیستند، بلکه نشان‌دهندهٔ وحشت آن هستند. جامعهٔ بین‌المللی نباید با امتیازدهی پاسخ دهد، بلکه باید با اعمال فشار بی‌امان، ایران را به مشکل بکشد. زمان مماشات به پایان رسیده است—اکنون وقت آن است که بلف ایران را افشا کنیم پیش از آنکه منطقه را به یک جنگ تمام‌عیار بکشاند.

سیاست ترمپ، تمرکز بر ایران، و طالبان