خشونت وقدرت طلبی روشنفکر

فاشیزم رامعمولن نژاد پرستی افراطی تعریف میکنند، اما درکشورما درمیان روشنفکران حزبی احساسات جناح پرستی تاسرحد فاشیزم و آدم کشی بالا میزد و برخی از این روشنفکران فرکسیون باز پس از کسب قدرت به آسانی روشنفکر جناح رقیب خود را شکنجه و سر به نیست میکردند.

نویسنده وشاعر اندیشمند وطن جناب اسحاق نگارگر ( مضطرب باختری) درارتباط به خشونت های که از دست جاه طلبی روشنفکران درکشور های کم رشد و ازجمله در کشور ما سرزده می نگارد :«ما درخلال این فاجعه دراز مدت خون و آتش که بر کشور خود مستولی کردیم تبر برداشتیم ودرختان به ثمر رسیده باغ خود را ازپا افگندیم. نخبگان، تعلیم یافتگان وارباب فکر و فرهنگ جامعه خویش را کشتیم. نه یکتا،نه دوتا، نه سه تا، بلکه صدهاتا را. آیا گاهی از خود پرسیده ایم که این همه را کی ها کشتند؟ و بخاطرچه چیز کشتند؟… این همه بگیر وببر وبکش برای چی؟آخراگر هرگونه بحث اخلاقی ومنطقی را کنار بگذاریم باز نمی توانیم گریبان خود را از چنگ این حقیقت بدیهی برهانیم که ما سرمایۀ جامعه خود را به آب ریخته ایم.

در تربیت هریک از آن کشته گان صدها معلم خون دل خورده بودند وجامعه ما از کیسۀ نیمه تهی ومحقرخویش پول خرج کرده بوده بود ولی ما درخرمن رسیده جامعه خود آتش افگندیم. ومحصول یک عمر تلاش خود را یک شبه سوختیم. من بارها از خود پرسیده ام:آیا آنانی سرب تیرۀ تنگ و تفنگچه را در مغز روشن برادر هموطن خوخالی کردند وبه نرخ آب جوی خون ریختند یک بار نور این پرسش درذهن های شان که با قیر تعصب وخویشتن پرستی سیاه گردیده بود، برق زد که از این همه کشتار چه میخواستند؟ اینان را چه کسانی کشتند؟ اینان را تره کی کشت، امین کشت، ببرک کشت، نجیب کشت، گلبدین کشت، مسعود کشت، ربانی کشت، سیاف کشت وده های دیگر که مجال ذکرنام شان نیست کشتند. همه را در یک کلمه خلاصه میکنیم: اینان را روشنفکر کشت. چون این او بود که به عنوان قافله سالار درصدراین کشندگان اخذموقع کرده بود. شما هرکسی را که ملامت میشمارید اختیار دارید ولی من از همین ملامت اصلی یعنی روشنفکرنمیگذرم و گریبان او را به عنوان مجرم اصلی دو دسته می چسپم. مگر تره کی روشنکر نبود؟ ببرک و امین را با نطق های غرا و پرطمطراق شان بیاد بیاورید که صحبتهای شان برسر تعمیق وگسترش دموکراسی می چرخید. اگر اینان ملعبۀ قدرت های بیگانه شدندو به محمل های تجاوز احنبی استحاله نمودند باز روشنفکر بودند واستعمارهم اگر مانند زاهدان ریاکاردام خود را در دل دانه نهان میکند تا شکار را غافل گیرنماید هدف او شکار روشنفکر است. تا وقتی که علت بدبختی های خود را در درون خود نپالیم وبرآن علت غلبه ننماییم انگشت ملامت به سوی دیگران دراز کردن یا استرحام ازبیگانگان گره کار ما را گشوده نمی تواند….» (دیده شود تقریظ آقای نگارگر برکتاب «نگرانیها از روشنفکران» از دکتور ذکی نجیب محمود ترجمۀ غلام صفدر پنجشیری)

به تائید از گفته های آقای نگارگر، میخواهم علاوه کنم که پس از تجاوز شوروی برکشور و نابودی امين، ليست ۱۲ هزار زندانيان سياسی در ديوارهای وزارت امور داخله نصب گرديد که گويا در ظرف يکصد روز قدرت امين سر به نيست شده بودند. به سخن ديگر در هر روز يکصد و بيست نفر در قتلگاه پلچرخی نابود ميشده اند که به اين حساب در هرساعت پنج نفرقربانی هوس قدرتمندان رژيم روشنفکران درافغانستان ميشد.

بخاطر بايد داشت که بعد از (مرحله نوين و تکاملی انقلاب ثور؟) نيزنه تنها جلو این کشتارها گرفته نشد ، بلکه بر تعداد شکنجه گاه های رژیم در نقاط مختلف شهرکابل و شهرهای ديگر افغانستان افزوده شد.رژیم روشنفکران مرحلهٔ نوین برای بقا ودوام قدرت خود قشون سرخ اتحادشوروی را به یاری طلبید و این قشون تا توانست برسر مردم دهات و قصبات افغانستان بمب ریخت وآدم کشت ولی سرانجام مجبورگردید سرافگنده افغانستان را ترک گویند.

قشون سرخ با یاری وهمدستی نیروهای دولتی ، بیش از یک میلیون افغان را کشتند،بیش از پنج میلیون افغان را آواره کردند وبیش از نیم میلیون افغان معلول شدند. این کشتارها سبب تغییر کلی در ترکیب جمعیت افغانستان شد که براثر بمباردمان طیارات شوروی اقوام پشتون در جنوب و جنوب شرق بشدت صدمه دیدند و از جای خود بیجا شدند. این کارنامه ها بایستی از ثمرات خجالت بار رژیم روشنفکران دموکرات؟ شمرده شوند.

پایان ۹/ ۳/ ۲۰۲۵

نقش فريد مزدک، کاويانی، عبدالوکيل و دیگر پیروان کارمل در سقوط نجیب الله