!آخرین شانس صلح در اوکراین از دست خواهد رفت

آخرین شانس صلح در اوکراین با دلقک بازی زلینسکی از دست خواهد رفت!

13 مئ 2025

بعد از اولتیماتوم میان تهی سران انگلستان، فرانسه، جرمنی، پولیند و اوکراین به روسیه که به آتش بس سی روزه بدون قید و شرط موافقت کند، ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه اظهار داشت که ما پنجشنبه پانزدهم ماه مئ در استانبول در دسترس خواهیم بود تا برای حل علل ریشه یی جنگ در اوکراین مستقیما با مقامات اوکراین مذاکره نماییم. هدف احیای مباحثاتی است که در سال 2022 توسط اوکرایین نیمه تمام باقیماند، اما در عین زمان به جنگ ادامه خواهیم داد. آتش بس سی روزه بدون دورنمای توافق صلح که فرصت تجهیز و اکمالات را برای اوکرایین فراهم کند برای روسیه قابل قبول نیست. معاون سفیر روسیه در ملل متحد تأکید کرد که ما خواهان مذاکره هستیم، اما قرار نیست جنگ را متوقف کنیم. آنچه را که معتقدیم الزامات امنیتی ما در سرحدات غربی‌ما است، یا از طریق نظامی یا از طریق دیپلماتیک، به دست خواهیم آورد.

دونالد ترامپ رئیس جمهور امریکا به ولادومیر زلینسکی رییس جمهور اوکرایین توصیه کرد تا پیشنهاد مذاکرات استانبول را با روسیه قبول کند. متعاقبا فورا زلینسکی اعلام کرد که او روز پنجشنبه در استانبول خواهد بود تا مستقیما با پوتین ملاقات کند. تا کنون کرملین به این پیشنهاد اوکرایین پاسخ نداده است اما با توجه به شرایط موجود گمان نمی رود که ولادیمیر پوتین به این نوع نمایشنامه بازیها پاسخ دهد. روسها به استانبول میروند تا مذاکرات صلح را با اوکرایین بطور جدی از جاییکه در سال 2022 ناتمام مانده ادامه دهند و این کار قبل از ملاقات سران کشورها به دپلوماسی جدی نیاز دارد تا زمینه توافقات را قبلا فراهم کنند. پوتین خودرا هرگز بازیچهٔ نمایشنامه های کمیدی زلینسکی نخواهد ساخت.

اما زیلنسکی همچنان این را مطرح می‌کند و می‌گوید، خواهیم دید چه کسی واقعاً صلح می‌خواهد، زیرا اگر روسها با شرایط ما، آتش بس بدون قید و شرط سی روزه، موافقت نکند این بدان معناست که آنها مانع صلح هستند. این موضع اوکرایین که در همأهنگی با سران کشورهای چهارگانهٔ غرب اتخاذ گردیده، در سراسر مطبوعات و حلقه های تبلیغاتی غرب مطرح می‌شود. اما افرادی که این را تبلیغ می‌کنند، به دلایل مختلف، یا خود-کور هستند یا فقط کورند، و حتی نمی‌دانند چه می‌کنند. آنها به موازنه قدرت در میدانهای جنگ نگاه نمی‌کنند. آنها به حرکت مداوم جانب غرب خطوط جبهات جنگ نگاه نمی‌کنند. آنها به افزایش سرسام‌آور تلفات در سمت اوکراین نگاه نمی‌کنند  یا برایشان اهمیت ندارد! اینها سرهای خودرا مانند کبک در ریگ فرو کرده اند. توقف سی روزهٔ جنگ در حقیقت فرصت تجهیز و اکمال جبهات درهم شکستهٔ اوکرایین توسط حامیان غربی اوکرایین است و برای روسها هر روز توقف جنگ به قیمت جان هزاران سرباز روسی تمام خواهد شد.

بنابراین سوال این است که آیا زلنسکی همانند تجارب سابقه که از فرصتهای دیپلماتیک ختم منازعه با روسیه چند بار عبور کرده، آیا این بار این فرصت را برای صلح با روسیه غنیمت می شمارد و یا اینکه یکبار دیگر این فرصت را هم به یک نمایشنامه مسخرهٔ تبلیغاتی تبدیل خواهد کرد؟ در سال ۲۰۱۹، در مینسک زمانی که زلینسکی با پوتین روی سکو همراه با فرانسوا هلنده رییس جمهور فرانسه و انجلا مرکل، صدراعظم وقت آلمان، نشسته بود. فرصتی بود برای انجام توافق‌نامه‌های مینسک که به خاطر آن انتخاب شده بود، اما در نهایت اواز این فرصت استفاده نکرد. سپس در دسامبر ۲۰۲۱، او فرصت دیگری داشت با آنکه به خوبی توافق‌نامه‌های مینسک نبود، اما در نهایت منجر به عقب‌نشینی نیروهای روسی می‌شد. سپس استانبول، ۲۰۲۲. متعاقب آن پس از حملات متقابل ناموفق و فاجعه‌بار اوکرایین در ۲۰۲۳، زمانی که کاملاً مشخص بود هرگز راهی برای شکست دادن و بیرون راندن اردوی روسیه وجود نخواهد داشت. تنها مسیر منطقی که می‌توانست کشور اوکراین را نجات دهد و آزادی و استقلال را برای آنچه باقی مانده است حفظ کند، دستیابی به یک توافق از طریق مذاکره بود. اما او آن یکی را هم نادیده گرفت. سپس، البته در تابستان امسال در ماه جون ۲۰۲۴، پوتین بازهم پیشنهادهایش را مطرح کرد اما زلنسکی آن یکی را نیز نادیده گرفت.

و حالا ما دوباره اینجاییم، یک بار دیگر پیشنهاد پوتین برای مذاکرات مستقیم در استانبول روی میز قرار دارد. زیر فشار دونالد ترامپ زلینسکی این پیشنهاد را به ظاهر قبول میکند، اما به عوض جدی گرفتن این فرصت، به بازی کردن یک نمایشنامه کمیدی می پردازد، و تقاصای ملاقات مستقیم با پوتین را در استانبول میکند بدون آنکه مقدمات دپلوماتیک آن فراهم شده باشد، اسناد صلح ترتیب شده باشند و مواضع طرفین با هم نزدیک شده باشند.

به نظر من، این به احتمال زیاد آخرین فرصت دیپلماتیکی است که اوکراین به دست می‌آورند. اگر از این فرصت برای حل عوامل جنگ استفاده نکنند، فکر می‌کنم به نقطه‌ای خواهیم رسید که طرف روسی کاری را که در سال ۱۹۴۵، در اواخر جنگ جهانی دوم انجام داد، انجام دهد،  در آنزمان آنها گفتند، دیگر جایی برای مذاکرات صلح نیست. در واقع، این بعد از حمله آلمانها در کورسک بود. وقتی آخرین حمله بزرگ آلمانی‌ها در کورسک در سال ۱۹۴۳ که به شکست مطلق اردوی آلمان در جبهات شرقی منجر شد. شوروی‌ها طرف آلمانی را نابود کردند. و از آن نقطه به بعد، شوروی دیگر علاقه‌ای به صحبت کردن نداشت. آنها گفتند، نه، در برلین خواهیم دید. هرچند فکر می‌کنم حدود یک سال، یک سال و نیم طول کشید تا بالاخره آن اتفاق افتاد اما در آن مقطع غیرقابل اجتناب بود. روس‌ها گفتند، هر قیمتی که لازم باشد، پرداخت خواهیم کرد تا به برلین برسیم. امروز یکبار دیگر این حالتی است که ما به جانب آن می‌رویم. فکر می‌کنم به زمانی نزدیک می‌شویم که روسها این موضوع را مطرح کنند. بنابر آن این احتمالاً آخرین فرصت است. و فکر می‌کنم پوتین هنوز واقعاً مایل است با این شرایط به یک توافق از طریق مذاکره‌ برسد. و گرنه آنها خواهند گفت، رفقا، ما فقط در دروازه‌های کییف برای تسلیم بلا قید و شرط اوکرایین با شما ملاقات خواهیم کرد. فکر می‌کنم حالا ما به آن مرحله رسیده ایم.

تا امروز زلنسکی از هر فرصتی برای توافق صلح گذشته است. رهبران غرب مسؤل این فروگذاشت هستند. رهبران غرب کاملاً در حال حاضر مانع ختم جنگ میباشند. آنچه آنها میخواهند منجمد کردن جنگ بصورت لایتناهی در جبهات فعلی آن است، مانند جبهات جنگ کوریا، مانند جبهات جنگ کشمیر میان هند و پاکستان. آنها میخواهند جنگ اوکرایین در جبهات فعلی منجمد شود و صلح واقعی میان روسیه و اوکرایین برقرار نه شود تا آنها بتوانند بر بقیه مناطق اوکرایین نفوذ خود را ادامه دهند. تا اوکرایین برای همیشه برای غربیها میدان منازعه با روسیه باشد تا روسیه را بطور دایم به عنوان دشمن غرب به مردم خود ترسیم کنند. همین دوروز قبل در اجلاس وزرای خارجهٔ کشورهای اروپایی در شهر لویو اوکرایین یکی از این آقایان اظهار داشت که اقتصاد روسیه حالا در حالت اقتصاد جنگی قرار دارد و روسیه قادر نخواهد بود، حتی بعد از صلح در اوکرایین، از این حالت خارج شود و ناگذیر در چند سال آینده یک جنگ جدید را بر ضد ناتو و یا یکی از کشورهای عضو ناتو آغاز خواهد کرد. هدف این نوع اظهارات صرف آن است تا احساسات روسوفوبیک را در غرب زنده نگهدارند. در حالیکه تنها هدف روسیه بعد از سقوط اتحاد شوروی آن بود تا در اقتصاد کشورهای اروپایی مدغم گردد و ترتیبات امنیت مشترک اروپا نیازمندیهای امنیتی روسیه را احترام کرده در نظر گرفته شود و مطابق به آن سیاست گسترش شرقی ناتو بجانب سرحدات روسیه متوقف گردد.

تاریخ آقایان تاسک از پولند، ماتس از آلمان، مکرون از فرانسه و استارمر از بریتانیا، را به خاطر کاری که انجام می‌دهند محکوم خواهد کرد. وقتی تمام احساسات از بین برود و دیگر زمام قدرت را در دست نداشته باشند، مؤرخان به گذشته نگاه خواهند کرد و خواهند گفت، این افراد در چه فکری بودند؟ چقدر بی‌رحمانه است که این دلقک را تشویق کنیم تا به یک جنگ نابرابر با یک سوپر پاورایکه از امکانات گستردهٔ انسانی، زراعتی، معدنی، انرژی، صنعتی و نظامی برخوردار است، ادامه دهد. و او را برای کشته دادن بی نتیجهٔ بیشتر جوانان کشورش تشویق و مجهز کنند. این شبیه این است که، این مردک را که در کنار جاده افتاده و از مواد مخدر معتاد و مسموم شده است به جای اینکه به او کمکهای صحی بدهید و سعی کنید به او کمک کنید تا بر اعتیادش غلبه کند، به او مواد مخدر بیشتری دهید. علاوه بر آن هم یک سلسله مواد دیگر به رگ‌هایش تزریق میکنید از طریق ارسال تجهیزات مزید. این بی‌رحمانه‌ترین کاری است که غربیها می‌توانند انجام دهند. و این کاری است که آنها فعلا انجام می‌دهند. من هیچ شواهدی نمی‌بینم که کسی در غرب، به خصوص هر یک از آن چهار رهبر، از خواب بیدار شود و بگوید، آیا ما میدانیم چه میکنیم؟ آیا این عمل ما به نفع اوکرایین و اروپا است؟ آیا واقعأ شکست دادن استراتژیک روسیه اینهمه برای اروپای غربی اهمیت دارد که حاضر هستند اقتصاد خودرا امروز نابود کنند؟ اما متاسفانه من فکر می‌کنم که آنها همین‌طور این راه را به سمت پایان کاملاً تلخ ادامه خواهند داد زیرا پذیرش شکست استراتژیک غرب سناریویی غیر قابل قبول برای جهان غرب است. در واقع باید گفت که، همانطوریکه سناتور امریکایی لینزی گراهام بیان کرده بود، این سربازان اروپایی و امریکایی نیستند که می‌میرند. این هموطنان آنها نیستند که بهای سیاستهای ضد روسی آنها را با خون خود می‌پردازند.

در این میان، تنها چیزی را که می‌توانیم ببینیم، تنها روندهایی که اینجا مهم هستند، جایی که ظرفیت و منابع و اراده سیاسی برای آن وجود دارد، از طرف روسیه است. آنها هر آنچه را که لازم است دارند تا همان تصمیمی را که در جنگ جهانی دوم گرفتند، بگیرند، تا جایی که گفتند دیگر دیپلماسی وجود ندارد. ما فقط در کییف با شما ملاقات خواهیم کرد. خواهیم دید که آیا آن لحظه خیلی زود فرا خواهد رسید یا خیر. اما فکر می‌کنم این هفته، هفته پرکاری خواهد بود.

ارزیابی مسودهٔ قانون اساسی جمهوری فدرال افغانستان