نمک می خورد و نمکدان می شکند/ عمر یحیی

محتوای سخنرانی جان سپکو سرمفتش خاص امریکا در امور بازسازی افغانستان، در پوهنتون دوک امریکا در مورد نیروهای امنیتی افغانستان به صورت وحشتناک و تکان دهنده بود.

جان سپکو، از موجودیت فساد گسترده در رهبری نهادهای امنیتی به خصوص وزارت دفاع ملی سخن گفته افزود: شماری از قوماندانان و جنرالان اردو، از آب و نان سربازان افغان گرفته تا پول‌های که به آنان کمک می شود به یغما برده و با تهیه فهرست هزاران سرباز خیالی میلیون ها دالر را به نام کمک به این نیروها از جامعه جهانی به جیب می زنند.

اظهارات جان سپکو چندان جدید نیست و مساله تازه ای را نیز بیان نمی کند همگان می دانند که در نهادهای امنیتی چی جریان دارد؛ اما اذعان یک مقام بلند پایه امریکا که از کمک‌های ارسال جامعه جهانی به افغانستان نظارت می کند قابل توجه و منعا دار است.

اکنون پس از سال ها حضور جامعه جهانی و همکاران بین المللی در کشور به بهانه‌ی مبارزه با تروریزم، نه تنها اکنون وضعیت بهتر نشده است؛ بلکه بدتر هم شده است.
ناامنی، فقر و بیکاری و مهمترین موردهای است که زندگی را برای مردم تنگ تر ساخته و این روزها نگرانی و هراس در چهره مردم در شهرهای بزرگ افغانستان به خصوص کابل موج می زند. بخصوص طی یک سال گذشته حملات انتحاری و انفجاری به گونه هدفمند و گسترده از مردم ما قربانی می گیرد.

با آنکه گروه های تندرو روز تا روز به حملات شان شدت می بخشند و در تلاش تحقق رویاهای شان در افغانستان هستند؛ اما انگیزه قوی در نیروهای دفاعی و امنیتی سبب شده تا این گروه در فعالیت های شان در کشور به ناکامی رو به رو شوند.

سال ۱۳۹۵ از لحاظ امنیتی دشوارترین سال و آزمون بزرګی برای نیروهای امنیتی و دفاعی افغان بود طالبان و مخالفان مسلح دیگر در این سال؛ نزدیک به ۲۳ هزار تحرک داشتند و بر بنیاد برنامه‌های استراتیژیک طالبان، این گروه برای سقوط ۸ تا ۹ ولایت آستین بالا کردند و ضمن قصد به کنترول گرفتن سه شاهراه مهم؛ خواستند جغرافیای زیر تسلط شان را توام با انتقال مراکز رهبری به افغانستان؛ تغییر چهره دهند.

در این سال؛ ۳۵۳۹۹ عملیات قطعات کوماندو، نیروهای مستقر در مرکز و ولایات و عملیات‌های شبانه انجام شد داعش نیز بر جدیت تهدید به حکومت و مردم افغانستان افزوده شد؛ ولی بنیاد این گروه در شرق کشور، از ریشه بیرون گردید.

گروه طالبان، شبکه حقانی و دیگر گروه های تروریستی تمامی توان شان را به کار گرفتند تا هر یک به اهداف شان در کشور متوصل شوند، انتقال مراکز رهبری از پشاور و کویته، تسلط یافتن بر سه شاهراه جا داشت تا جغرافیای زیر تسلط شان را کاملاً ګسترش دهند؛ اما نیروهای امنیتی و دفاعی کشور برای پاسخ به تهدیدات ۲۳ هزار تحرک مخالفان؛ ۳۵۳۹۹ اوپراسیون به اجرا گذاشتند که ۸۲ آن توسط قطعات ساحوی، ۴۶۴ عملیات توسط کوماندو، ۱۶۶ عملیات شبانه، ۱۶۳۲ عملیات هدفمند و ۳۴۷ ضربه هوایی را شامل است و افزون برآن؛ ۲۸۸۷۷ پرواز اکمالاتی و هوایی انجام دادند.
بیش از ۱۰۰۰۰ مخالف مسلح در این عملیات‌ها کشته، هزاران تن دیگر شان زخمی و ۲۴۶۰۰ تن دیګر اسیر و همین اکنون در زندان‌های حکومت افغانستان روز و شب می‌گذرانند.

داعش که درست دو سال قبل از امروز سر بلند کرد؛ در این سال نیز تهدیدی محسوب گردید. ولسوالی اچین در شرق کشور که مرکز و بنیان این گروه پنداشته می‌شد، برچیده شد. چندین عملیات بر ننگرهار متمرکز گردید و در نتیجه ضربات زمینی و هوایی؛ ۲۵۷۰ داعشی کشته و ۶۰۶ تن دیګر شان زخمی شدند.

توجه به ګراف بالای خشونت‌ها، امیدها برای برقراری صلح هنوز هم زنده بوده و مردم تشنه صلح اند و همان صلح پایدار؛ اما حمایت از مخالفان درگیر در جنگ که به نیابت کشورهای که جنگ نا اعلام شده را بر پا گرده اند؛ هنوز هم براساس شواهد و مدارک خون می‌ریزند.

از سوی دیگر، مردم افغانستان توقع داشت که حضور نیروهای بین المللی در افغانستان، سبب خواهد شد تا تروریزم از افغانستان برچیده شود ولی هرگز چنین امری حاصل نشد.
همکاری نزدیک برخی از همکاران بین المللی با حامیان منطقه ای تروریزم در برابر اقدامات خصمانه آن ها در قبال افغانستان، اعتماد عمومی مردم افغانستان به نیروهای بین المللی را نیز زیر سوال برده، اکنون مردم افغانستان حق دارند بپرسند که دلیل این همه موجودیت فساد گسترده در نهادهای مختلف حکومت به خصوص وزارت های داخله و دفاع ملی چیست؟

با این همه فداکاری های نیروهای امنیتی در میدان نبرد، اگر کسی در برابر خون هزاران سرباز قهرمان،که در چند ماه گذشته در برابر تروریزم جهانی قربانی داده احساس مسوولیت نکند و از آب و نان این سربازان خیانت کرده و پول آن را به جیب خود زند بداند مرتکب خیانت ملی شده و رهبران حکومت نیز در دزدی آن ها سهیم بوده و روزی پاسخگو خواهند بود.

روزنامه سرخط