چشم مردم با خاک عادت کرده است / سحر احسانی

ولسی جرگه افغانستان عبدالله حبیبی، وزیر دفاع، تاج محمد جاهد، وزیر داخله و معصوم ستانکزی، رییس عمومی امنیت ملی را در پیوند عقب نشینی از ولسوالی سنگین، حمله 400 بستر کابل و ناامنی در کشور استیضاح کرد.
در پایان روز هر سه مقام در اوج ناباوری عمومی دوباره به پست‌های خود ابقا شدند و با رای مثبت نمایندگان این سه مقام به خانه‌های خود باز گشتند.

حمله بر شفاخانه 400 بستر کابل، خونین‌ترین و بی سابقه‌ترین رویداد تروریستی در جریان 15 سال گذشته در افغانستان به شمار می‌رفت، انتظار همه مردم این بود که مقام‌های امنیتی از سوی ولسی جرگه برکنار می‌شوند؛ اما جلسه استیضاح خلاف انتظارات مردم به پایان رسید.

در چند روز گذشته محمد اشرف غنی، رئیس جمهوری افغانستان برای استیضاح نشدن مسئولین امنیتی چندین نشست با اعضای ولسی جرگه برگزار کرد و از آنها خواست با توجه به شرایط بد امنیتی این کشور، کاری نکنند که در کابینه دولت خلا به وجود بیاید.
استیضاح در اوجی از بیم و ترس‌ها از ملغا شدن پارلمان و نگرانی از خلا مدیریتی در نهادهای امنیتی انجام شد.

در این میان مطرح کردن دو نکته مهم است؛ اول اینکه حکومت به قدری بی کفایت، منحصر به چند چهره و کوتاه فکر است که می‌ترسد ولسی جرگه وزیرانش را سلب صلاحیت کرده و خانه نشین کند چون شاید به باور سران حکومت دیگر نتواند تا مدت‌ طولانی جانشین آنان را تعیین کند.

حکومت می‌ترسد که اگر مقام‌های امنیتی‌اش سلب صلاحیت شود مهره‌های اصلی اش را از دست داده و دیگر در میان نا همفکری‌هایی که میان ریاست اجرایی و ریاست جمهوری وجود دارد، نتواند چهره‌های جدید را تا مدت طولانی به ولسی جرگه معرفی کند و این موضوع سبب می‌شود که نهادهای امنیتی خلا مدیریتی قرار بگیرند.
افراد شایسته و جنگ دیده در میان نظامیان افغانستان کم نیستند؛ اما به باور اغلب حکومت به دلیل اینکه این افراد از مهره‌ها و نزدیکان خودش نیست اعتماد نمی‌تواند و آنان را برای رای گرفتن به ولسی جرگه معرفی کرده نمی‌تواند.

دوم اینکه، ولسی جرگه دومین سال غیر قانونی خود را سپری می‌کند، کار پارلمان عملا از لحظا قانون اساسی غیر قانونی است و تنها بر بنیاد فرمان رییس جمهور فعالیت دارد، رییس جمهور هم نمی‌خواهد در بدل مشروعیتی که به پارلمان داده، مهره‌هایش را با کارت سرخ اعضای مجلس از دست بدهد.

بیشتر نمایندگان مردم هم به حدی معامله‌گر و سودجو هستند که با اندکی خم ابرو یا مقداری دالر آنچه در بساط دارند می فروشند و به چشم مردم خاک می‌زنند.
عبدالطیف پدرام، نماینده مردم بدخشان به رسانه‌ها در انتقاد همکارانش گفته است: به حال مجلس بسيار متأسفم، مجلسى كه به رشوت و پول گرفتن متهم است و از ديروز تا امروز موضع اش تغيير مى كند و برخلاف اصول وظايف داخلى كف مى زنند. ننگ بر اين مجلس!

در این میان مردم ضربه می‌خورد، مردم انتظار داشتند حد اقل در این مورد، ولسی جرگه با قاطعیت با مسوولان امنیتی برخورد کند؛ اما نتایج خلاص انتظارها شد.
حکومت و ولسی جرگه با ملاقات‌هایی که پس از هر رویداد تکان دهنده امنیتی دارند، تصمیم می‌گیرند که چگونه به چشم مردم خاک بزنند و چطور موج سواری کنند. چشم مردم با همه این خاک‌ها عادت کرده است، شاید دیگر مردم هیچ امیدی به دولت و این پارلمان و این مقام‌ها نداشته باشند.

بی اعتمادی میان دولت و ملت به آخرین حد خود رسیده است. وقتی حکومت از کنار خونین‌ترین و غم انگیزترین رویداد امنیتی کابل به چنین سادگی می‌گذرد و هیچ مقام و مسوولی از مقامش برکنار نمی‌شود، مردم دیگر هیچ انتظاری در آینده از این نظام و دولت نخواهند داشت.

به گفته‌ی پیر خردمندی در این کشور که می‌گفت، توکل همه به افریدگارشان باشد دیگر در افغانستان مردم نه چیزی برای دست دادن دارند و نه چیزی برای به دست آوردن، همه چیز شاریده است.