!ته خپه یې
ته خپه یې !
لکه زړه د مساپرو ددې ښار ټولې کوڅې دي تنکې شوي
سمندر مې وړه لپه کې ویده شو
غواړم ومرم
سړی څنګه خپله لپه کې ځان ډوب کا ؟
څنګه شړکنده باران دی
یوڅوک شته چې زما تخرګ کې
هیره شوې شنه چترۍ مې را په یاد کړي ؟
کاشکی هروخت…