لیمه ودان

د انګړ چنارو ټالونه خوړل. په چوتره کې ناست کسان غلي؛ خو جرس په نارو و. د ځوانې ښځې سپېرې شونډې وخوځېدې: -         کاش نن شپه سبا نه شي! ماشومې به يوه ستوري ته د اشارې په دود ګوته ونيوله، بيا بل ته، بیا بل ته. د سپیانو په غپا یې یو دم…

په وسپنه‌یي خط‌کش یې مېز وواهه. ماشوم جټکه وخوړه، زېړ رنګ یې نور هم والووت. په ماشوم یې سترګې وربرګې کړې، ویې ویل: - ما پرون څه درته وویل!؟ کومه ده کورنۍ دنده دې؟ هلک ښی لاس په ببرو وېښتانو تېر کړ، په رېږدېدلي غږ یې وویل: - مالېم…

نری شمال د کيږدۍ منځ ته دننه کېده. د کوچۍ وېښتان یې نڅول. دا غلې او فکرونو په مخه کړې وه. له ځانه سره یې ویل: -         درې کاله تېر شول!؟  ورۍ په کېږدۍ ورمنډه کړه. نجلۍ  جټکه وخوړه: -         ارررې!  مړه مه شې ورۍ، څومره ورانه…