محمد صفر خواریکښ

ستا د یاغي حسن کیسې چې خاص و عام کېږي ځـکـه بـاور مې د خـپـل عـشـق پـه اهـتـمـام کېږي پیـکـه پـردېـسـه ورځ خو ، ډېـره سخـتــه تېـره کړم پـه مـاښـامۍ مې گـوزاره ، کـلـه بـې جـام کـېـږي زه د گـودر او مـیـکـدې پـه لار…

د ښځو دنړیوالې ورځ په پلمه گيله تا خو ليدل، تيگو ژړل شيطان خندا کوله تا خو ليدل، ملا جومات کې چې زنا کوله تا خو ليدل، چې يې قران ورله بالښت کړ د سر او پر ماشوم شاگرديې ستاکور کې تعدا*کوله تاخو ليدل، چې يې د ورور گناه کې…

بنجاره توکي دې وېسه! بند دي دلـته سينگارونه ښـار دیـوانـو بـرمـتــه کړ ، ویـشي کرکې نفـرتـونه د بنگړو شرنگا حرام ده، دی خطر د شیخ ایمان ته بنگړیوالې بنگړي مات کړه، راوړه دلته کفنونه دلته تود نفرت بـازار دی ، میـنـه سراسر تاوان دی څو دې…

 سر پې ورکړو او دوښمن مات په سنگر کړو خپلواکي واخلو او مات د دوښمن سر کړو د ښکیلاک دروهې ورشنډې جغ یې مات کړو خو د واک په وخت موږ کوز کینو بل بر کړو تش ستایل د خپلواکۍ څه گټه کاندي ؟ تور پنجاب ته که سر ټيټ لاس په ټټر کړو دې زموږ په…

کله چې د افغانستان دژبې او کولتور خبره رامنځ ته  کیږي، نو ورسره سم د «افغانی نويس» عبدالله نوم او ارزښتناکه کارونه مطرح کیږي. داستر میړه څوک و؟ اوزموږ کولتور او ادب ته يې کوم نوښتګر چوپړ کړی دی؟ که د دري او پښتو ادب د دې استاد تلپاتې اثار…

د محمد صفر خواریکښ ادبي مزل (مرکه) دا مرکه د دعوت مجلې په ۲۴۳ ګڼه کې خپره شوې او د دعوت مجلې له پاره شوې وه. چې دلته د دعوت مجلې څخه په مننې د دعوت مېډیا۲۴ (www.dawatmedia24.com) ویبپاڼې درنو لوستونکوته هم وړاندې کیږي. درنښت…

ما وژنئ هزاره یم؟ تش په دې گناه مې وژنئ هزاره یم نه قاتل او نه غاصب یم بـېچـاره یم                                                                                                        —- مونږه وژنئ قاتلان سرې سترگې گرځي د وطن غټ…

د نړۍ خور شيطان ناټک ته، چې پلمه جوړه شوه له خوږ وطن مو د پردۍ جگړې مورچه جوړه شوه په گل کابـل کې مې ليدې ، د يـزيديـانـو کړنې له اور او وينو ، د دوزخ يوه نمونه جوړه شوه د خپل هوس لپـاره ورور دلته خپل ورور وواژه تکرار تکرار…

له ‌‌‌‌‌‌ډېر خماره د مستۍ پړاو ته ورسېدم ايلـــه بيلــه د بېخودۍ پړاو ته ورسېدم په نادانۍ کې آسوده وم او هوښیار له هر چا په پـوهېدو د نـاپوهۍ پـړاو ته ورسـېدم د عشق مرشد مې د وفـا په طريقه ونيوه له مريدۍ نېغ د پيرۍ پړاو…

ځواني مې مخکې په رښتيا له پوهېدو ختمه شوه لکه د گل غوټۍ په يوه خوله خندېدو ختمه شوه زه لا تر اوسه سر گـردان يم ، حـقيـقت لـټـوم په توره شپه کې د رڼا ، په لټېدو ختمه شوه د گناهونو توکي ډېر دي ، لا هوس هم شته خو څه وکړم نور مې…