غزل
ستا چي ياد ومه ځواني وه تا چي هېر کړم اوس زړېږم
مست اټک وم بهېدمه دروند خيبر سوم رانړېږم
دا د لمر د تندې اور دی د مالګينو شونډو زور دی
تنده نه سوه يو بلا سوه ډوب په بحر نه اوبېږم
تور او سره رنګونه يو دي د وخت لمر ته نه ټینګېږي
که له…