رڼاګل ایوبزی

په تیره زمانه کې دوه وروڼه وو، دواړه د سربازۍ په خدمت لګیا وو، یويې شتمن او دا بل غریب و. دې غریب ورور غوښتل چې ځان د بې وزلۍ له ځورونې نه ازاد کړي، نو د سربازۍ جامې يې له تن وایستې او بزګر شو. ده خپله یوه ټوټه مځکه واړوله، د کرنې له پاره…