همایون شاه عالمی

وای ازین غدار ها غدار ها خورد برهم رشته های کار ها بر سر ِ وجدان ِ خود پا مانده رفت با درون ِ گنده آن مردار ها مرده در تریاک غفلت خواب ها خورده خون ِ دل بسی بیدار ها خورده مرمی آرزوی ِ ملتی تا زهم سکلیده این پندار ها نان ِ…

حرف ِ خوشی ترازوی انصاف می زنی آزرده گی مباد فقط لاف می زنی می بافی از کتان سخنهای چرب و نرم وآن پنبه را به کوبه ی ندّاف می زنی بفروشی دوغ ِ ترش به دوکان گندگی داد ِ گلاب و قند ز اسلاف می زنی هرگز دورن شهر نگفتی مراد خویش دام ِ…