ګلالۍ احد

دا رانه مه پوښته چې کله راغلې؟ شمار د شیبو زما نه هیر دی دلته ته به حساب یې لا په ګوتو کوې زما خو له ستورو نه هم تیر دی دلته پردۍ زانګو کې لا زنګیږمه زه د خپل وطن هسې خوبونه وینم کله خیبر ، کله سپینغر یادوم لکه ښامار هسې سیندونه وینم…

نیمه شپه تپه تیاره ده ګرد چاپيره خاموشي ده د فضا ربابي ستړی د شمال تارونه غلي نه د ونو مستې پاڼې په خندا دي په نڅا دي نه د برې چینې څاڅکي په شرنګا دې په ګډا دي بس یو زه او یو مې زړه دی دوه په دوه یې سره پالو له اروا سره مو پرېښې…