د خاطرو له پاڼو
هینداره کې یې وکتل، تور وېښتان یې کله یو او کله بل خوا واړول، شاو خوا یې وکتل، موسک شو ځان سره یې څه وویل، بیا یې وخندل، پر شنډو یې نرۍ مُسکا د برېښنا په څېر تېره شوه او وې ویل، نه د هغې دا سټایل خوښېده، تل به یې راته ویل، چې دا پر تندي دې…