شکېبا اصف لور

دا دي بیا هماغه شپه ستا د خوږ بدن خوشبو راباندې اوري ستا تصویر مې مخ ته ایښی ټینګه غیږه ترې راتاوو کړم تور ماښام مې د زړه خوړین زخم تازه کړي چې ستا سر زما پر زنګون و ما به چیغې کړې چې خدایه! شکر خدایه شکر خدایه دې نارو به پاس د غره…