دا دي بیا هماغه شپه ده

دا دي بیا هماغه شپه
ستا د خوږ بدن خوشبو راباندې اوري
ستا تصویر مې مخ ته ایښی
ټینګه غیږه ترې راتاوو کړم
تور ماښام مې د زړه خوړین زخم تازه کړي
چې ستا سر زما پر زنګون و
ما به چیغې کړې چې خدایه!
شکر خدایه شکر خدایه
دې نارو به پاس د غره شغالان ويښ کړل
دوی به هم راسره یو ځای زمزمه کړه
….
دا دي بیا هماغه شپه ده
د اسمان له ډک زړګي وینې راڅاڅي
یخ شمال مې په زخمونو رالګیږي
ها د غره پر سر ولاړه سپوږمۍ نشته
پاس د غره شغالان ورک دي
ستا د قبر شناخته ښوري
هدیره لا تیاره کیږي
او تصویر دې
زما په سترګو کې ورکیږي

دا دي بیا هماغه شپه ده
روڼې اوښکې مې دانه دانه روانې
څنګه لپه ورته ونيسمه خدايه !
د بېلتون په سرو سکروټو لولپه شوم
ستا په ديد پسي د ټول عمر ړنده شوم
زړه مې چوي تنهاي راسره مله وي
زر طوافه ستا په قبر باندې وکړم
له خاموشه ښار دي غږ نه راځي ماته

دا دي بیا هماغه شپه ده
زه روانه شم ترشا يوار درګورم
په خيالونو کې دي بیا انځورومه
ستا د مينې اوازونه يادومه
چې دروګورمه ته خاموشه پروت يې
نا اميده زخمي درد ځان سره يوسم
قهرجنه شپه په کلي راخوره شي
زما فکر ته بلا خبرې راشي

دا دي بيا هماغه شپه ده
بس توپير يې د رنګ دا دی
ستا ښکلا باندي خوره وه
اوس پيکه ښکاري له درده
زه د ژوند څراغونه مړه کړم
ځمه ځمه پناه کیږم
نوره د تل لپاره ځمه