نړۍ په مینه، ساه اخلي
ماشوم وم، ښه مې یاد دي، لمر په غره زنه کېښوده او زه یې د پټېدو او پناه کېدو نندارې ته ولاړ وم.
شېبه وروسته د لمر روښنایي څادر ټول کړ، او د اسمان په تندي رڼه ستوري وځلیده.
ګوتې مې موټ کړې، یوه ګوته مې د ستورو لوري ته ونېوه:
« یو، دری،…