عصمت صالح

لمدې جامې یې دوه ځلې ونيښسېزلې، پر سپینو څنګلو یې د صابون کپ روان و، په دروازه کې ولاړې کوچنۍ نجلۍ ته یې ورغبرګه کړه: ــــ ته درځه، زه لږ وروسته در روانېږم… د تېرې شپې تېزې ږلۍ د ونو شنې پاڼې پرې کړې وې، له پولې اېخوا نوي راټوکېدلي غنم…