!زړه یې نه خوځي له ځايه، غر خو هسې وي کنه…
کله چې کابل سقوط شو. له مونږ وار پار خطا و. لکه مور چې زوی ورک کړی وي، د زمکې هيڅ نکتې ځای نه را کولو. هيڅ څه نه ارامولو. اوښکې وې مړې مړې له سترګو تويدې. دا مو څنګه منلې وای چې وطن ولاړ، د يوه مرفه، سيال او د يوه کتار…