غره ته ځیر شه

غره ته ځیر شه وګوره چې له څومره  کلکو ډبرو څخه جوړ شوی له  پیاوړې  ارادې  یې  هر  چېرې بیلګې  ورکول  کېږي  لوی  رب  ورته  ځانګړې ښکلا  ورکړې  د ارزښت  په اړه یې  په  خپل  کتاب  کې ویلي  دي    چې: ” موږ غرونه ددې له  پاره خلق کړل  تر  څو  د میخونو  په  شکل په ځمکې  باندې  مستقر شي  او د  ځمکې  تعادل  وساتي”. زړه  راښکوونکي  هم دي  په هره سیمه کې چې وي  یوه  ځانګړې  منظره او فضا  رامنځته  کوي  په  بېلابېلو  رنګونو  کې  هم موندل  کېږي خو  اکثره  یې په تور  سپین او   مختلطو  رنګونو  کې دي. ځینو خو ورته د  نږدې ملګري  مرتبه هم ورکړې  مین د  خپلې  معشوقې په یاد  د  غره په  یوه برخه  کې شپېلۍ  غږوي  او په دې بڼه د  غره  هره  کاڼه د خپلې  پاکې مینې  او د  هغه د  زړه د خبرو  او   حال  شاهده  ګڼي  که چېرې په خپله  مینه  کې پاتې  راشي  نو  بیا په همدې  غره کې  د زړه کوکارې  هم  راوباسي.

شپون خو  تر بل  هر ځایه په غرونو  ډیر باوري دي  د  ځان او د خپلې رمې سکون  په همدې  ځای  کې ګوري ځکه  خو یې  تل په  لمنه کې ورته خپله رمه پیایي د ځینو  د ژوند  وروستۍ هیله  د  غره په  بېلابېلو  برخو  کې شنه  شویو  بوټو  کې نښتې ده  په ځانګړې  بڼه هغه ناروغان چې په طبي  درملو  یې  چاره نه کېږي  نو  نږدې کسان  یې  د ژوند  وروستۍ هیله  په غرنیو  بوټو کې لټوي.

هغه غرونه چې په  زړونو  کې  یې  قیمتي  ډبرې خښې دي  هغوی  لا ارزښتمن دي.  دنني او بهرني  مینه وال لري هر یو  یې د نړۍ له  هر ګوټ څخه د لاسته راوړلو   هڅه  کوي او د  خپل ژوند  ټولې سوکالۍ  همدیو  پورې  تړي  خو هغه  غرونو چې  په  خپل  زړه کې  اور ساتلی  وي نو  له هغوی  څخه  ټول ډارېږي تښتي   ترې  خوا ته یې نه ورځي  او  هر وګړی  ورته د کرکې په  سترګه ګوري  ځینو هېوادونو کې په هغه  سیمه کې چې داسې  غرونه  شتون ولري  په هغه سیمه کې  خلکو ته  د  استوګنې  اجازه نه ورکوي  حتی ژوي یې  هم څنګ ته نه  پرېږدي  چې  خدای  مکړه  داسې  غرونه د خپل زړه  بړاس  راوباسي  او انسانانو او حیواناتو ته یې زیان ورسېږي  ټولنه څه کړې چې داسې  غرونه  حتی  خپل  ځان ته هم ګټه نه شي  رسولای او  له خپلې  خولې  څخه  په وتلي  اور  کې سوځي ویلي  کېږي  او په  پایله کې په  یوې  هموارې او شاړې  ځمکې  اوړي.

په نړۍ  کې  د  انسانو  مثال  هم همداسې  دی څوک  چې  لوړ  افکار لري  هغوی له  ځان نه  ډېرې وړتیاوې  خپلو هېوادوالو او نړیوالو ته  ښایي  له خبرو  او  لاسته راوړنو یې  هر څوک ګټه اخلي په  پای  کې په نړیواله کچه  یو نامتو  شخصیت  ترې جوړېږي  چې  له مرګه وروسته  یې  هم  خلک مړ نه  حسابوي خو هغه خلک چې په سر کې یې د مغزو  پر ځای بوڅ وي  هغوی  تل  په خپل زړه کې  د  کرکې  تفرقې  تعصب او ورانۍ  اور  ځایوي  او هر کله چې یې له خولې  څخه  وباسي   بل  چاته  زیان نه شي رسولای  یوازې  ځان  ویلي کوي  او  له منځه وړي.

هو  هر څوک چې  په خپل زړه کې  اور  ته   ځای  ورکوي  یوه ورځ  به  پرې  خپل ځان  وسیځي  او په یوې  شاړې ځمکې به واوړي.