Browsing Tag

سیدعبیدالله نادر

درد آشنا

په دردونو یم ، آشــــــــــــــــــنا زخمـــی زړنـــــــــو، لره ، دوا چي په لار وي ،غلـــــــط شوي زه د هـــــــــغو یم ، راهنـــمـــا په رموز د عشـــــق به پوه شي څوک چي کښیني ، زمـا په خوا زه یي ګورم په ضــــــــمیر کې که…

د آرمانونو قافله/ سیدعبیدالله نادر

دا مطلب می په شعر کې ډیر ښکلی راوستی وو ، خو د ۱۳۵۷ کال د هجرتونو په لړ کې په کابل کې ورک سو،اوس می د نثر په بڼه د دعوت د ادبی نثرونو د پاڼي د پاره ولیږلو، چې د جنګ څخه د نفرت تعلیم هم په کې پروت دی د آرمانونو قافله  هلـته د علــــم…

منصوری فلسفه / سیدعبیدالله نادر

له خودۍ چي می ، نظر کړلو خپل ځان ته نو ستا تــــصویر می ، په وجــود کې ولیده خــپل وجــود می ، معمــــــــا وه د اسرارو په حقــــیقت کــــــې هغه څه چــي مــا لیده منکران د حقیقت به ترې ، انــــــکار کړي چـي هــــغوي دي تل غفــلت په…

غزل/ سیدعبیدالله نادر

د رحمان با با په پیروي کال ۱۳۷۷پیښور غزل ای زمونږ د زړه درمــــــــــــانه راشه ،راشه ته مــــو تن کې ،روح او ځانه راشه، راشه په بڼو مــــــــــــــــو جارو کړی، درته لاره بی قرار زړونو آرامــــــــــــــه راشه راشه څلور لارو د او…

تابلو/ سیدعبیدالله نادر

د یو کلیوالي ښوونځي چې ودانی یي ډیره زړه وه . د ودانی چار چاپیره دیوالونه ځینی ځایونه یي سوری وو . د ښوونځي به انګړ کی ماشو مان لوبیدل او خپله د تفریح موده یي تیروله. د ښوونځی د دیواله څخه بهر څو تنه ماشو مانو چې د تعلیم څخه محروم وو . خپل…

زمونږ د خلکو لید د راتلونکي نسل په هکله، د پرمخ تللي هیوادونو په پرتله

سیدعبیدالله نادر د د نیا د خلکو ذهنیت دا دی ،چې راتلونکي نسل د سوکالي د پاره ډیر خدمتونه وکړي ،او ډیری آسیانتیاوي برابري کړي .پرته له دي چې د همدي وخت او زمان خلک چې په کښي ژوند کوي ،دوی په خپله ډیری ستونزي ګالي ،خو له بده مرغه زمونږ په…

فیض د سحر/ سیدعبیدالله نادر

نه پوهــیږم،چي تصـــور راته د چـــا ورســــــید چي می دمـاغ ته دهـــــوس،بوی د سبا ورســــید له کیــفیت نه دســـــحراوفـــــــــیوضاتود قــد س دمحــــبت پیــغام می زړه ته، له آشــــنا ورســـید چي د معنـی په عـالمونو خــپل پرواز کړم اوچت…

بیدادۍ/ سیدعبیدالله نادر

کال ۱۳۹۷ وروسته له پر له پسی انتحاري حملو څخه په افغانستان کې چا ته یو ســو، له چـــــــا شکوه ، د بیدادۍ سره مخ یو چی مـو هستي شــوله برباد ،د بربادۍ ســــــره مخ یو تورو دیوانو د نفرت ،ایښــــــی په زړونو مــو وحشت ربه! دا څه