د لاس غرگې

د کار  په ستر دفتر کې د راي اچونې پايله اعلان شوه. گڼه گوڼه زياته وه، زموږ همکار، انور چې په طنز ويلو او ټوکو کې له ټولو مخکېدی، وویل:

وگورئ، د انتخاباتو کميسون ته موږ بايد سبق ورکړو، چې رايې ورکونه کې دي روڼتيا له موږه زده کړي. همکاران ډله ډله راتلل، نوي مشرتابه ته د مبارکۍ ورکولو له پاره په کتار کې ولاړ وو. زما د خيال مزي يې تیردوه  کاله مخکې ته وروگرزول:

 هغه مهال د هېواد په دغه سیمه ایزې رادیو  کې مې ساه تنګه وه، اوریدونکې  مو د نورو بې شمیره نوموتو  رادیویې او تلویوزونې خپروتومینه وال و. خو زموږ د رسنۍ ریس ډیرو کوښښونو سره سره کوم پرمختګ نه و رامنځ ته شوی. که څه هم تجربه لرونکي خبریالان هموګمارل شول، چې په هغې کې زه او مرغلره هم شاملې وو، لا حالت هماغسې ياتې و ، ځکه زموږ وړاندیزونه نه منل کیدل او خپرونې مو پهوچو خبرونو او تحقیقې راپورونو ولاړې وې چې د نورو رسنیو له رنګینو خپرونو سره په سیالۍ کې پاتې راتلو،. تر څو زموږ  د کار پهچاپیریال کې د همکارانو په خبره یوه بله ناکامه هڅه وه، چې یو  ځوانه جینۍ وګمارل شوه.

ډير ژر موږ ټولو دغه نوی بې تجربې همکاره تر پوښتنې لاندې راوسته. په لومړي سر کې زما نږدې ملګرې او همکاره مرغلره راغله او زما پهغوږ کې وویل:

 راځه چې یو څوک درته وښیم . زه په خپل  کار بوخته وم، ما ویل، ته ځه، زه وروسته درځم.

خو وروسته د غرمې  ډوډۍ پر مهال یوه نوی ځوانه ښځه نورو همکارانو په منځ کې ناست وه راته یې په ګوته کړه. ما ورته وکتل د شل، دوهویشتو کالو راته ښکاره شوه. ما ویل مرغلرې! دا  ډیره کم عمره نه ده؟

مرغلرې کړه:

دا نوی همکاره همدا دوه مياشتې مخکې د ژورنالیزم له پوهنځې فارغه شوی او  له وړاندې ولسوالۍ راغلې، محبوبه ارمان نومیږي. ما کړهښه خبره ده، عمر به یې دومره کم هم نه وي، هسې ډیره کمکې  ښکارې، هرکله دي راشي.

مرغلرې کړه، موږ  هر یو د څو څو کلونو کاري تجربه لرو. ما زیاته کړه:، ښه نو اوس دې ته د شک په سترګه کتل کیږي. مرغلرې ټنده تروهکړه:

 ته نه وې ترینې، په کانتین کې ټولو همکارانو یو غورمچ جوړ کړې وو، چې کم عمره او بې تجربې ده.

لږه موده وروسته هغه ورځ د پسرلي موسم لمرينه توده  ورځ وه او زموږ د کارځاي په انگړ کې چې د اکاسی  ونې ولاړې دي،گرمې هوا کېورسره د اصيلو گلابو څو بوټو ټوله فضا عطرينه کړې وه، د خوشبوي څپې زموږ کاري فضا کې هم خپل اغيز کړی و.

زه او مرغلره چې تل د تحقيقی راپورنو له پاره سره په گډه کار کوو،  هسی په ټوکو وغوښتل، چې دغه نوی راغلې  وازمایو. مرغلرې ماتهاشاره وکړه او ما کړه: «محبوبه ارمان! که تاسی په څيړنيزه برخه کې له موږ سره کار وکړئ، ډير به ښه شي. هغې پوښتنه وکړه:

د څه شي په اړه؟ ما کړه:

دغه موضوع چې ولي زموږ په ټولنه کې، مخ په ډيريدونکي توگه د غلا او ترهگرو فعالعیتونو وجه څه ده او  لامل یې څه دی؟ په اړه يې کهراته خام مواد پیدا کړئ.

محبوبا چې په ونه کې لوړه دنګه پیغله وه، خپلې زرزي غټې سترگې يې يو ځل ماته او بيا مرغلرې ته وغړولې، څو شيبې چوپ شوه، پرګلابي بارخوګانو یې سرخې راښکاره شوه او  بيا يې په کرار وويل:

ماته کولې شئ يو ساعت وخت راکړئ. موږ دواړو په حیرانۍ يو بل ته وکتل. ځکه موږ هسي هغه ازمایله چې څه ډول غبرگون ښيې او اټکلمو دا وه، چې پرته له ځنده به د نه ځواب راکړي او يا به وخت وغواړي.

ما کړه:

اوس لس بچې دي، تر ۱۱ بجو وخت لرې. په دې هکله مو نورې خبرې ونه کړې، زه او مرغلره په خپل کار کې داسی بوختې شو،چې هډومو له ياده ووتل. لا ۱۱ بجو ته لس منټه پاتې و، زموږ د کار په  ستره کوټه کې چې اته ميزونه دوه، دوه څنگ په څنگ او شا په شا ايښېوو، محبوبا زموږ تر خوا راغله او څو پاڼې ليکنه يې زموږ مخې ته کښوده.

موږ دواړو په حیرانۍ سره يو بل ته وکتل، باور مو نه راته چې په لنډ وخت کې به، د يوې څيړنيزې موضوع له پاره دومره ډير څه وليکلېشی. ما کړه:

شاباس! ته خو ډيره مخکې يې. مرغلرې مې خبره ونيوله، لومړې خو يې ولوله او بيا پريکړه وکړه. محبوبا په ژورو کتلو سره چوپ وه او څوشيبې وروسته يې وويل:

بلکل تاسې  يې وارزوئ بيا راته خپل نظر وواياست.

لیکل شوی پاڼې مو ترې واخيستې، هسې هم د ډوډۍ وخت و، هر څه مو پريښودل او په ډيرغور مو د هغې ليکنه ولوستله:

هغې ډيرې سرچينې وړاندې کړي وې. لکه په ښار کې دننه او له ښاره لږ  لرې د فقر او بیکارۍ کچې ارزول، په ښار او بازار کې روانېنادودې،چې معيوبين او يتيم ماشومان څه ډول په شاقه کارونو اخته دي، کم عمره ماشومان ښوونځيو ته د ورتگ توان نه لري. په وړاندېکلیو کې په کم عمر کې د جینکو واده کول، د سړک پر غاړو د سوالګرو ماشومانو او کونډو ميندو خیرات غوښتل او د شتمنو خلکو بې شانهشانداره ژوند.  دغه راز د هغوي د اوسیدلو ماڼۍ چې پرتې لارې ورته تړل شوی دي، شامدام بریښنا لري او خواته کورونه په تیاره کې پټوي.يا هم په دفترونو کي رشوت او فساد، له قانون څخه سرغړونې. ورته بې شميره بيلگې يې راوړې وي،چې زه او مرغلره يې تر ډيرېاغيزې لاندې راوستو.

د دغه وړانديزونو له لوستلو وروسته موږ دواړه له ځايه پورته شو او محبوبه مو لټوله. له خپل همکار انور نه مو پوښتنه وکړه، ما کړه: محبوباارمان چیرته ده؟ انور،پرته له ځنډه وویل:

په هغې خوارکۍ څه کوئ، اوس مې په کانتین کې ولیده.

موږ په بیړه په هغې پسې کانتين ته ولاړو، هلته مو ولیده، عجيبه وه، دلته يې هم يو پنډ کتاب يې پرانيستې و، په کې بوخته وه. ما وویل:

مهربانې مو کړي او دومره هر اړخیزه لیکنه مو کړې. ډیره په زړه پورې ده. په دې شيبه کې مرغلرې خپلې تورې سترگې راواړولي، ما تلهغې ته ويل، ستا سترگې ډيرې ژورې دي او د هر څه په ليدلو يې تل ته کوزيږي.

خو اوس زه په شک کې وم، لکه چې موږ ټول د دغه ځوانې جینۍ د بې سارې وړتيا په ارزونه کې پاتې راغلې وو.

 زړه نا زړه مو يو بل ته وکتل، په پاې کې ما کړه:

محبوبه ارمان !  هغې ژر له کتابه خپل سر راپورته کړ .ما وویل:

.هغې لا هم په ځير راته کتل.

ما کړه، ډيرو مهمو موضوع گانو ته دې گوته نيولي. هغه همداسې چوپ وه، مرغلرې زياته کړه:

هو زه او ترينه سبا ته پر يوه مهمه موضوع  يو ځاي کار کوو، که راسره مرسته وکړې. د محبوبه پر شونډو موسکا راښکاره شوه. ولې نه پهډيره مینه.

همدا و  چې موږ په گډه کار پيل کړ، ډير ژر د ټولو همکارانو له پاره محبویه ارمان مرستې ته ولاړه وه.، انور خو ورته د لاس غرگې  لقبکښيود. معنا دا چې هر چاته د مرستې له پاره تیاره وه. لږه موده لا نه وه تيره چې زموږ د خپرونې زوګ پورته شو.

تر ډيرو رادیوې خپرونو مخکې شو. ټولو همکارانو ویل، په دومره بې سارې علاقې او هڅو سره د دې په څیر زموږ په منځ کې څوک نه شته.

 او دا دې اوس يو دوه کاله وروسته د خپرونو چې اوس په کې د انلاین پروګرامونه هم شامل دي د مشرتابه د څوکۍ له پاره محبوبا ارمانپه رايې اچونه کې له ټولو نوماندانو مخکې او د ريسې په توگه وټاکل شوه.انور لا خوشاله و او په دې موده کې د دې د کارونو ارزونه کړېوه.، ځکه خو یې موږ ته کړه:                                                         انور ورته د لاس غرګې:۱ـ لقب ورکړ، خو په ریښتیا زموږ له پاره دلاس غرګې شوه.

په دې شيبه کې مرغلرې ديکه راکړه، راځه چې محبوباارمان  ته مبارکی ورکړو! او د تیرو دوه کلونو په هکله يې زما د خيال مزي وشلول.

۱- د لاس غرګې په کلیو کې د کور مېرمنې د پخلې له پاره له یوې ګردې تیګې یا کوچنۍ ډبرې کار اخلي، لکه هوږه، دڼیا او نور پرې میدهکوي.

پاې