لنډۍ، د ثبتولو ستونزه – ۲۸۵مه برخه

په اخرت دې له رب غواړم

چې نه پښتو وي نه د خلکو پېغورونه

 

چي پرې مین یم هغه نسته

چي خوښ مې ندي اِشارې راته کوېنه

 

لاړې د وخت سیلۍ تباه کړې

نه ته راتلی شې، نه دې زه لیدلی شمه

د لنډیو د دې برخې له‌پاره دا نوې لنډۍ غوره شوې دي:

 

اوس که اباد يم که برباد يم

‏تا ته به ياد يم چي په څه دي پرېښودمه

 

کمیس مې لنډ ونیسه مورې

وطن پردی دی، ترخې خولې رالگوینه

 

د صداقت سلام پرې نه‌کړم

زما پرزړه باندې یې لوبې کړې دینه

 

په ما دې کړې څه بلا ده

د ورځي ژاړم، د شپې نه راځي خوبونـه

 

بیا به ارمان راپسې وکړې

چې مې دې سقات روپو ته ونیسې لاسونه

 

په اخرت دې له رب غواړم

چې نه پښتو وي نه د خلکو پېغورونه

 

یوکال خو نه دی چې به تېرشي
زه له غمونو سره عمر تېرومه

 

خدایه په داسې ملک دې ورک کړم

پر ما تیارهٔ وي، پر یار زېـړ ماذیگر وینه

 

په صبر، صبر دې بوډا کړم

په بیـړه، بیـړه به خدای درکړي عذابونه

 

بنارسۍ دې په سر نه شوه

هر چا ته خاندې، څوک دې نه واده کوينه

 

چي پرې مین یم هغه نسته

چي خوښ مې ندي اِشارې راته کوېنه

 

لالیه میاشتې مې هـېـرېـږي

په دیوال لیکې تیروم، هیرجنه شومه

 

په کتابونو کې څه نه‌شته

په ماتو ﺯړونو کې پراته دې ډېـر راﺯونه

 

مینه د دیگ، زړگي می غوښې
اوښکې اوبه دي، بیلتون اورپسي کوینه

 

نښې دې ډېرې راسره دي
نښې دې څه کړم چې دې سترګې نه وينمه

 

خزانه مړ شې، زه دې مړ کړم

یار مې جدا شو، زه هم ژېـړ ورژېدمه

 

د مني پاڼې غوندې ژېـړ شوم

یار ځوانیمرګ شو، زه هم کښته ولوېدمه

 

راته دې وې پاستي پاخه کړه

وچو وړو نه مې جوړ کړي وو څو زړونه

 

لاړې د وخت سیلۍ تباه کړې

نه ته راتلی شې، نه دې زه لیدلی شمه

 

ستا به له ما نه گیله کېـږي

زما د کور پر خلکو نه رسي لاسونه