Browsing Tag

سید شاه سعود

دیوالونه او رنګونه

مونږه له خاورو ساز شوي کچه دیوالونه په ډیړو لږو پیسو او کمه خرچه رنکوو . چې له بازاره د سلو روپو چونه راوړو رانه پکې پاتې هم شي . اوس که څوک وغواړي چې له فرانسه یا له المانه یو لوی منلی شوی آرټسټ راولي او په دیوال ورته نقاشي وکړي نو په دې…

غزل

د نیستۍ راباندې زور و نه مې ورور و نه مې خور وه زندګۍ نه مې زړه تور و نه مې ورور و نه مې خور وه چې سپرلی وم نو پردو به هم ژوندون ژوندون کولو چې ژوندون راباندې اور و نه مې ورور و نه مې خور وه څومره ښکلې زندګي وه خو بی حده تنهايي وه نه…

غزل

په غفلت کې رانه لویه خطا وشوه مصلحت کې رانه لویه خطا وشوه په رقیب مې دردیدلی زړه زهیر شو محبت کې رانه لویه خطا وشوه د غنمو دانې څه راسره وکړل؟ په جنت کې رانه لویه خطا وشوه دیوالونه مې تر چته پورته نه وو او په چت کې…

غزل

خلکو به ژړل درته او تا ورته کتل هم نه دوۍ به لوغړیدل درته او تا ورته کتل هم نه اوس چې رژیدلي دي ګلونه ورته مه ژاړه دوۍ به موسیدل درته او تا ورته کتل هم نه تا به د شاهانو پروا هم هډو ساتله نه کور ته به راتلل درته او تا ورته…

غزل

حادثې دې حادثاتو کې خورې کړې او ښیښې دې ماتو ماتو کې خورې کړې ما دې حسن په جذباتو کې راټول کړو تا مې سترګې کایناتو کې خورې کړې تا لمبې راته راواغوستلې عشقه ما شغلې په احساساتو کې خورې کړې چا راټولې کړې څپیړې له مخونو او…

عجیبه غوندې مخلوق دی

عجیبه غوندې مخلوق دی چې خوږو کې د چا ګټه هغه کس درسره خوږ شي چې ترخو کې د چا ګټه هغه کس درسره تریخ شي په کوکارو دې ویده وي او چې غلی شې راویخ شي هلته خوب کې څه ترلاسه دلته ګټه بیدارۍ کې که خپلوان دي په خپلوۍ کې که یاران دي په یارۍ…

غزل

ته چې لاړې جدایي درسره لاړه بی وصاله زندګي درسره لاړه چې راتلې نو شاعري مې درسره وه او چې تلې نو شاعري درسره لاړه هواګانو له دې لتې ورکولې او بیا خاورې شوې مستي درسره لاړه د ګلاب وینه مثبته وه ستا نه وه جنازه د یو ازغي درسره…

غزل 

شاعري دې رانه غواړي موسیقي دې رانه غواړي بس هم دا مې زندګي ده زندګي دې رانه غواړي په هوا کې ګرده ګرځه چې غزل غزل غزل شې د سپوږمۍ له شپوله پاتې شه بنګړي دې رانه غواړي چې مې وس نه وي بیوسه یم کتلی درته نشم او چې وس مې کله رسي بیوسي…

غزل / سید شاه سعود

عشقه چې ازار دې کړم اوس خو به خوشحاله یې روغ ومه بیمار دې کړم اوس خو به خوشحاله یی زړه دې ومه ایسته دې بل سړي له ورکړمه سر دې ومه ځار دې کړم اوس خو به خوشحاله یې اوښکه ومه سترګو دې شپه راباندې تیره کړه ستوری د سهار دې کړم اوس خو…