ومان نیازی

د بوډۍ د ټال بڼکې یې اغوستې د طاووس د خوب څپې وړې څنګله ستا د غږ د منظومو شاعري اورم پر اوږه باندې مې ناسته ده بلبله د تا غېږه مې ده غېږې ته لوېدلې د انار د مات کودي غاړې ته ناست یم د ګلاب سیوری مې ذهن کې بلېږي د نازکې صراحي…

ګیله من دې سترګې وغړوي او دا ظلم دي د دې قام پر زړګي وروستی زخم وي ستا د حافظې غوټۍ څانګې یې میراتې شوې ونیسه د درد نبص چیغې پکې ماتې شوې دا لاره ړنده لاره دوړې پکې زیاتې شوې شرنګ د وینو وڅڼډه څاڅکې پورې وګنډه ستا د…

کاش په رنګونو کې ایساره ښکلا لکه طاووس لکه هوسۍ راووځي کاش دغه مات رباب ته ونڅېږې ! چې ترې همزولې زموږ لنډۍ راووځي د لنډیو او رباب د ترنم ملګری، دروند شاعر، ژورنالیست، انځورګر محترم ومان نیازی صیب  دا ځل د دعوت رسنیز مزکز  (دعوت …

توتکۍ! د ګلاب پر پاڼه سیوري ته دې پام دی رڼایي یې ده په غېږه کې نیولی…. دا څو کرښې د هغې دي او هر کال چې پسرلی شي ما ته دا کرښې یادېږي هغه بره اوسېده د اسمایی د غره په غاښ کې او د پلار یې یو وړوکی د باقليو زېړ تبنګ و جوی شیر د…