رڼا زرمتۍ

د بړستنې له پاسه یې راته پښه ښوروله، «هله! جګه شه، اته بجې دي، ناوخته ده.» مور مې وه. له خوب نه ډکې سترګې مې موښلې او ارږمی مې هم ایسته:- دغه ده جګه شوم. مور مې له کوټې ووتله او ما خپل بالښته ته مخ واړوه، ته به وایې مقناطیس یې درلود بېرته…

حامد یو زوی او لور درلوده! مشر زوی یې قیوم نومېده، او لورکۍ یې ښاپېرۍ، د مور او پلار نازولي ول. حامد په ‌‌‌‌‌‌ډېر ښه ځای کې وظیفه درلوده؛ نو خامخا ښه معاش یې هم درلوده. حامد او مېرمنئ به یې تل خپل تر منځ خبرې د قیوم او ښاپېرۍ وړاندې کولې…

مور: ځلمیه زویه هله راشه چې بازار ته ځو. ځلمی: دغه دی مورې راغلم، اول ووایه ماته څه شی اخلې؟ مور: ته راځه بیا به ګورو. ځلمی: نه، نه اول ووایه ماته څه شی اخلې که نه؟ مور: سمه ده څه شی دې چې خوښ وو درته یې اخلمه، اوس راځه چې بیا دې بابا…

بریالی او زمری د ښوونځي له لومړي ټولګي نه همصنفیان ول، یو بل ته ډېر ګران ول او ښه ملګرتیا یې کوله، خو د دوی دواړو ژوند عجیبه و، هغه داسې چې د بریالي پلار له درس سره چندانې مینه نه درلوده او تل به یې بریالي ته ویلې چې مکتب به له تا نه څه…