غزل
ما دې د تلو او د بیلتون تجربه نه وه کړې
ګرانې! په اور مې د ژوندون تجربه نه وه کړې
ګناه منم، زه ملامت یم ، ما دې ناز وانه خیست
ما دې د سترګو د افسون تجربه نه وه کړې
زموږ ملګري چې شول مات، موږه چې سر وخوړو
موږه په ځان کې د…
Browsing Tag
عبدالهادي هادي
غزل
ستا په یادونو، زما په زړه دې خاورې واړولې
ګلې! د ژوند په هر یو څه دې خاورې واړولې
چې ستا خندا او ترنم ورځنې کډه وکړه
زما په بیخونده ژوندانه دې خاورې واړولې
هره تڼۍ ، هره ریښکۍ یې وه په اوښکو لمده
د یو مین په ګریوانه دې…
د پاکستاني دیزل ملا د خبرو مانا دا ده
د پاکستاني دیزل ملا د خبرو مانا دا ده چې په غزه کې جنګ روان دی ،نو تر هغو چې هلته جنګ وي باید په افغانستان کې څوک د جنکو د تعلیم خبره ونکړي، یانې د افغانستان د بچو زده کړې دې د فلسطین له جنګه ځار وي!!!
په جهاد مین اولسه ! اوس پوه شوې چې…
غزل
زړونه مو له زنګه خدایه وساتې
نور کلی له جنګه خدایه وساتې
ډیر ځلې لویدلي پاڅیدلي یو
بیا مو له ګړنګه خدایه وساتې
ټول عمر به شعر ته ریاضت کوم
ما د بل له رنګه خدایه وساتې
دا د اژدها پر ژامه پروت اولس
روغ د دیو له چنګه…
غزل
زړه مې مات دی، زړه مې مات دی، زړه مې مات دی
څه چې پاتې ، هغه ستا د سر خیرات دی
ستا د سترګو د جوړه توتکو ځاله
کوم کافر ویشتلی ، زما د زړه جومات دی
لږ مې پریږده چې په لیچو دې سر کیږدم
ژوند خو هسې هم د لمر پریوتو سات دی…
غزل
ستا ښایست زما هنر د خلکو خوښ وو
چې جوړه وو نو اکثر د خلکو خوښ وو
ستا ښکلا به زما له شعره څرک وهلو
د دې غره په اوږو لمر د خلکو خوښ وو
هر سهار یې ستا له سترګو غزل اخیست
یو شاعر وو ستا په سر د خلکو خوښ وو
اوس یې پښه…
غزل
ستا ښایست زما هنر د خلکو خوښ وو
چې جوړه وو نو اکثر د خلکو خوښ وو
ستا ښکلا به زما له شعره څرک وهلو
د دې غره په اوږو لمر د خلکو خوښ وو
هر سهار یې ستا له سترګو غزل اخیست
یو شاعر وو ستا په سر د خلکو خوښ وو
اوس یې پښه…
سږ کال د نوبل د ادبیاتو جایزه نارویژی الاصله شاعر او نمایشنامه لیکونکي یون فوسه ته ورکړل شوه
سږ کال د نوبل د ادبیاتو جایزه نارویژی الاصله شاعر او نمایشنامه لیکونکي یون فوسه Jon Fosse ته ورکړل شوه.هغه د ۱۹۵۹ ام کال د سپتامبر پر ۲۹ مه د نروژ په هوګسوند کې زېږېدلی او د برګن په پوهنتون کې یې تطبیقي ادبیات لوستي دي.
فوسه د نروژ او…
غزل
یوه ونه، سمندر او ستا یادونه مې یاران دي
نور څه نه شته ، تنهایي او ماښامونه مې یاران دي
له سهاره تر بیګا مې، پر خپل زړه زخمونه شمارم
خپل زخمي زخمي وجود او پرهرونه مې یاران دي
ستا هر لفظ مې را په زړه دی، ستا خندا مې را په یاد…
غزل
پریږده دا دنیا د تنګ نظرو بیخي هیره کړه
راشه یوه خوله راکړه او لاس رانه چاپیره کړه
غواړم چې دمه شم او اوږده ستړیا مې وباسم
پریوځه نرمه لیچه د اورمیږ لاندې راتیره کړه
څنګه به له شرمه د کلۍ په شانې سره شولې
ما دې چې په…