عبدالهادي هادي

چاته چې زړه ورکړمه بدل کې یې نفرت وړمه خپل زړګی مې ژاړمه اوبو ته شکایت وړمه زما د وجود هر غړی زخمي او جدا شویدی پورې هدیرې ته مې دا خپل شهید قامت وړمه زما د سرودونو له هر توري چې راوڅاڅي غواړمه فریاد یې کړمه درد مې د ملت وړمه…

له ویرې، شپې او یو محل سره رشته ساتمه ډیره موده شوه له ځنګل سره رشته ساتمه دا سوې ساندې او سندرې له هوا نه راځي له تورو زلفو، سپین څنګل سره رشته ساتمه له هر یو جام نه وروستی څاڅکی په یو قبر شیندم له خړو خاورو، خپل منزل سره…

سخته مرحله وه عجیبه راباندې تیره شوه یاره د جنون یوه څپه راباندې تیره شوه موږ ایله همزولي هدیرو ته بدرګه کړلو ټوله زندګي وه همدغه راباندې تیره شوه شور وو، لیونتوب وو، د چا سترګو نه مو ځار کړله لاړله ځواني لکه نیشه راباندې تیره شوه خوب…

خور او ورور زه، او زموږ د کور، د مخې پارک کې، یوه شنډه، زړه ونه. خور او ورور یو. هغه ماته منتظره، زه د دې د دیدن تږی. زه هم ، ستړی یم له ژونده، دا هم، ستړې ده له ژونده، یو او بل ته ، پناه وروړو، زه د دې پر دردو پوه یم،…

د ۲۰۲۰ ام د می پر ۱۴ مه د اسطورو او نوښتونو دردېدلي شاعر، علي ګل پيوند په جرمني کې پور پرې کړ او نن یې تلین دی. ارواښاد علي ګل پيوند د ژوند وروستي کلونه د خپل ښايستوکي او شاعر زړه ماته هنداره په چل او زغم ساتله او د ژوند په نوم يې د دردونو…

مورمې د سپارې په شان ده مور مې د قرآن په شان دومره مهربانه ده د ځمکې او آسمان په شان ستړی ستړی راشمه د دې پر زنګون سر کیږدم یخې شړومبې راکړي او دمه مې کړي د خان په شان مورې یو ځل بیا مې په ویښتو کې ګوتې ووهه سپین پلو دې…

نور خو بختور دي له سپوږمۍ غیږه چاپیره کړي څوک دي لکه زما چې زندګي په وعدو تیره کړي ستا رڼا ته ناست یم د ډیوو په لټون نه وځم دا به لا کوم نور وي چې تر تا به رڼا ډیره کړي؟؟؟ زړه مې پر چا روغ دی، لکه ساه راکې روانه ده ګوره تراوش…

نن یې راته وخندل او نن یې سور ګلاب راکړ خلکو مبارک مې شه! یو چا راته ځواب راکړ ځم چې دغه ټوله میخانه په ګډا راولم شور یې د ځوانۍ راوړ او سوز یې د رباب راکړ ما چې به ټول عمر د چا نوم په تسبو اړاوه خدای مې د عمرونو د توبو راته…

خاوره د وجود مې واخلي بت مې کړي بګوان مې کړي سل ځلې مې جوړ کړي په شیبه کې بیرته وران مې کړي دپ د ګونګي غږ یمه له ځانه راوتی نه شم تاو مې کړي په سرو شونډو او خپور لکه آذان مې کړي زه د دې د حسن انعکاس شمه، غزل شمه دا مې ترنم…

شپه له کیسو ډکه ده او شپه ډیره خاموشه ده شپه د سفید پوشو ګناهکارو پرده پوشه ده دا سپینه لمن او دا اوږده قبا چې ګورې ته دا له بلا ډیرو ګناهونو هم آغوشه ده شیخه! اوس به څه له خپلو تیرو توبه وباسو زموږ خو والله ټوله ځواني تیره…