امان عطا

پر یوه بدبخته مځکه، بدبخت وګړي... هر بهرنی راځي د ډېرو پر اوږو سپرېږي، نڅېږي، او د خپلو ناولو ګټو لپاره ډېر هم نڅوي... دلته يو د هاغه بل وينې بهوي.. هغوی چې وینې بهوي، وياړي او د وينو بهول خپل حق او روا ګڼي... او ان د خدای پر دين یې…