غزل
زه رڼا په غیږ ګی نیسم دا به مخکی راته شپه کړی
د تیارو پر تیـــــــره توره زما زړه زره زره کړی
د دیرو مستی چی وژنی تود ګـــــودر په کاڼو ولی
شیخ راستون شو له پنجابه چی ښایست لمبه لمبه کړی
څه عجیبه دوه رنګی ده د اشنا په فکرو…
Browsing Tag
سید اسدالله اسد
غزل
دا غږ د لر اوبر نوم د سهار د پلوشو دی
لوی زیری د رڼا وخت د زنځیر د ماتیدودی
ولاړ دی په میدان کی نور راووتو جګړو ته
نر ځوی دمیرویس مات نه دی اوس بیا په پاسیدو دی
نن لاس ورکوی ورونو ته چی موټی شی لښکر شی
راځی وخت د…
غزل
جګړی چی راشی کډی بار شی ډیوی مړی پاتی شی
ملا سالار منصور په دار شی ډیوی مړی پاتی شی
اوس د رڼا لیونی کم په دغو لارو کی ځی
لاس چی خالی پردی اختیار شی ډیوی مړی پاتی شی
هغه ګودر ښایسته د پیغلو د منګو په قطار
پکی د سر غوڅول کار…
غزل
روغ چی په دعا نه شوم نومړبه په ښیرونه شم
تاو چی د انګار لرم بدل په په ایرو نه شم
ته می د ملالی د ټپی اواز ژوندی ساته
مخ می کړه ژوندون ته ربه پاتی بی زلمونه شم
ته په سر چلتار ږده ملا دی کی ثوابونه دی
زه به یو قدم وړاندی له…
غزل
اشنا می مار چیچلی دی له پړی نه ډاریږی
سپاره د جنګ ډګر کی چی له پلی نه ډاریږی
که غیږه ترینه تاوه کړی بس غبرګ پکی ډوبیږی
دا ځکه لامبوزن د اوبو وړی نه ډاریږی
نږدی چی هدیری ته شی پر ځان چف کړی سورت
اوس دا څنګه ژوندی شو چی له…