محمد صدیق کاوون

د ۱۳۹۸ لمريز کال په اوړي کې د يوه شخصي کار لپاره کابل ته تللی وم. څو ورځې په دولتي ادارو کې سرگردانه و گرځېدم، خو د فساد او رشوت کچه هومره لوړه او زما له توانه وتلې وه چې په راتلو یې پښېمانه کړم. يوه ورځ سهار مې پلی له دريم مکروریون څخه…

شماله وایه هلته اوس هم باران کیږي که نه شینکي لغمان کې د نرگسو گلان کیږي که نه اوس هم ویاړلې برجورې کلا گانې شته دي اوس هم دېرو کې کشمالي او ریحان کیږي که نه اخند زاده کلا، زما د کوچنيوالي ځانگو اوس پکې هم د زخمي زړونو درمان کيږي که…

دا چې غیرت غيرت کوي، غيرت يې باد وړی دی د لنگوټي، جگې شملې شوکت يې باد وړی دی د زرو شـوق تـرېنـه جـذبـه د آزادۍ هـېره کړه د سرښنـدنې افغاني هـويـت يـې باد وړی دی چې يې د مور ټيکري ته چا کاږه کتلای نه شول د خــور حـيا او د…

که شپه تېره شوه، سهر شو ، بیا به گورو که مې لاس درباندې بر شو، بیا به گورو خیر دی ته خو دې اوس خپلې نخرې وکړه که زما وار برابر شو، بیا به گورو اوس د خپل بې ننگه ورور په تېغ زخمي یم که مې جوړ د زړه پرهر شو، بیا به گورو زه…