ملاله کلیواله

ته به مې غواړې زه به نه در ګورم ما پسې به ژاړې زه به نه در ګورم بیا د په خدای باندې هم نه سپارمه که رانه لاړې زه به نه در ګورم د امیدونو ابادۍ دې یاره که شوې ویجاړې زه به نه در ګورم زه به بلېږم لکه بله شمعه په ما به…

له تا وروسته په وطن خواره ګردونه له تاوروسته ټوټه شوي دلته زړونه له تا وروسته چې سندرې کله اورم لکه ویر راته ښکاریږي سرودونه له تا وروسته د بیرغ برقا پيکه ده له تا وروسته یې تت شوي دي رنګونه چې مې شرنګ په سپينو لیچو…

بل مشالونه ماښامو کې ښکاري که اننګي مې په تیارو کې ښکاري هیچا ونه لیده دردونه زما زما خپګان په اینو کې ښکاري ته زما سترګو ته لږ ښه وګوره ستا تصویرونه مې لېمو کې ښکاري د ازادۍ حس مې مړ شوی بیخي راته بندي ځان دیوالو…

بې یادونو دې په بل څه بوخته نه شوم هېڅ اوزګاره ژونده! ستا کارو ته نه شوم لکه څانګه به راقات پخپل وجود شوم چې حالاتو ماتولم ماته نه شوم هغه هیڅکله له خپل ضده تېر نه شو زه هم ښکته د غرور له تخته نه شوم که هر څه مو دعاګانې…

ګرمه قهوه یادونه ستا او دا واورینه ښکلا اوس مې هم یاده شي د چا هغه حسینه ښکلا تږو غوټيو ته خندا راوړه چې جل وهلي سپرلیه تاته انتظار ده ګلورینه ښکلا زه د دنیا د ښکلا ګانو هیڅ پروا نه لرم ماته په سترګو کې چا راوړه مینه…

دغسې نده چې بیخي به له تا هیره یمه تاته به هم شمه دریاده له وختونو وروسته بیا به ټوکیږي زما د زړه په وران محل کې هیلې لکه ګلونه شي راشنه له بارانونو وروسته د یار په سترګو کې به هره لمحه ځان ګورمه که خدای نیزدې کړلو له ډېرو…

غم په هېڅ نه غلطيږي رایادیږي هره ورځ راته ګرانیږي رایادیږي په ټناکو پښو تر تا پورې مزل کړم لارې نورې لا اوږدیږي رایادیږي دې ټيکري څنډه په مخ باندې مې راغله خدای خبر چې څه چل کیږي رایادیږي زه پدې حالات کې هم یمه خوشحاله…

د څومره ډېرو ارمانونو منځ کې پاتې یمه زه د بلا بلا دردونو منځ کې پاتې یمه د ازادﺉ لارې د ټولې تړل شوي دلته لکه بندي د دیوالونو منځ کې پاتې یمه د وخت ده پریکړه چې په ما رنګ ،رنګ الزام لږوي نن د ثواب او ګناهونو منځ کې پاتې یمه دوخت منصف…

هيڅ نه پوهېږم ارت جهان کې ناکراره یمه هواس مې ټول دي شندل شوي زه بیماره یمه خدای خبر بیا کومه بلا ده د زرین لمر مخ ته سپينه سهاره درته ډېره انتظاره یمه کله د نن کله سبا سبا وعدې راکوې کلونه وشول انتظار دا ستا لپاره یمه دا ستا راتلو…

پام! چې ډکه له ارمانه لکه زړه یم وخــته! ډېره د کمزورو  د کـاله یم چې له مخه دې رڼا وي د ژوند لارې زه یې تاپسې شیندلې یم، اوبه یم د هوس او د عشق کور اوکلی نشي لنډه داچې نه مې څه یې، نه دې څه یم ضد دې جارشم یو نیم ناز د سړي…