ع راوی

خوشا که آدم دا شت روی ا نسانیت از ا ین چو یک رو تیره دل تا بان شد به گفته ها مقدور نیست ا نسان شد خم افسراز بار آن بپای طفلان شد زذات ا نسان بوده که جهدی بر جهل درند ه خو خود هر قد م پنهان شد ولی که داشت انسان خوی دورنگی ا ز آن هررند…