د لوی افغانستان یو ژبور او زړور فرهنګیالی

نن د داسې یو زړور ځوان او مبارز فرهنکیالي افغان د ټپېدو کېدو خبر خپور شو چې په لسګونو ځله یې مرګ په خپلو سترګو لیدلی دی. خو هغه داسې یو قلموال سرتېری دی، چې له مرګ، ګواښونو او خطرونو یې هېڅکله سترګه نه ده سوزېدلې، په یوه سر یې د یو لښکر کار کړی او په یوه قلم یې یو فرهنګي کاروان روان کړی دی. هره ورځ چې به دی له مشر منظور پښتون سره د جلسې په سر کې روان و ، نو زړه به مې درب درب کاوه ، چې خدایه خیر کړې بیا کومه دردوونکې پېښه و نه شي ، خو تلېفوني اړیکه مې ځکه ورسره نه نیوله ماو یل هسې نه چې پلمې ورته جوړې نه کړي او ستونزې یې نورې هم زیاتې نه شي . خو بیا مې هم زړه طاقت و نه کړ له بهر څخه مې د ملګرو پواسطه ورسره تماس ونیو ، ما ویل ستا او د نورو ملګرو ژوند ته ډېر په اندېښنه کې یم ، خو که خپل بر وطن ته راځې ما سره د ورور په شان اوسېږې، زه به ډېر خوشاله شم ، خو د عقل او تدبیر تقاضا دا وايي چې دلته به هم ستونزې پېښېږي ، ګیلامن له ما څخه ګیله و نه کړه ، ډېر خوشاله شو ویل یې استاده پر ټولو مشکلاتو خبر یم، ستا پر ستونزو هم خبر یم، بیا ورته زما مشوره دا وه، تر هغه چې ستاسو د ژوند لپاره کوم بل ځای کې یو بل خوندي چاپېریال برابرېږي، ښه به وي چې تر هغه پورې له خپل شخصي تدبیره کار واخلې، د راتلونکې مبارزې لپاره ځانته تر ممکنه حده خوندي چاپېریال برابر کړې، هغه وویل هېڅ خوندي چاپېریال نه شته، هره شېبه د مرګ خطر شته او هره شېبه د انفجار او انتحار امکان شته، مرګ خو به راځي، خو پر خپل زړه ارمان نه پرېږدم. ما چې د ده ګرمې وینې او ولولې ته وکتل او بیا په بر وطن کې خپل حالت ته، نو د بېوسۍ وروستي حد مې اندېښنې نورې هم زیاتې کړې.

په پای کې هغه څه پېښ شول چې موږ ترې اندېښنه لرله . اوس دې خدای ج ګیلامن وزیر افغان راته ژر تر ژره روغ کړي او د نورو ملګرو سر ته دې هم خدای خیر پېښ کړي . له ټولو ملتپالو افغانانو څخه مې هیله ده چې راځئ پر داسې یو عملي میکانیزم کار وکړو چې په لر او بر وطن کې هم د سرلارو ملي مبارزینو ژوند تر ممکن حده خوندي شي او هم ملي مبارزه په پوره تدبیر سره جاري وساتل شي.

سل دې ومره خو د سلو سر دې مه مره.