د ننګ غونډۍ

د ننګ اكا د مېلمه پالنې په كيسو به مجلسونه تاوده وو.دې ډېر دروند او د وسيلې ډك و.په هر زړه كښې يې ځاى نيولې او خپل  ټول ژوند يې دلانجواوكشالوپريكړو ته وقف كړې و۰ د كچنې كلې و مخ ته د غونډۍ پرسر ده خټين مېلمستون جوړكړې و چې پر اوار مخ يې  په  سلګونو وګړې ځايېدل.پرته د لارويانو د كلې د هرې ښادې او غم ټاټوبې د ننګ اكا همدغه مېلمستون و.د غونډۍ و بل لور ته   د مېووبڼ و،چې ننګ اكا د كليوالو او مېلمنو د پاره اږلې(مختص)و.ده ته خداى په مالداري كې رزق وركړې و.غونډۍ د ننګ په نامه شهرت وموند،،.

،،بابا !درځه ما د ننګ غونډۍ ته بوزه،،.

لس كلن عبدالله د خپل پلار خبره غوڅه كړه.

يارمحمد مخ د رمې پر لور كوږ كړ: ،،وروځغله زويه! رمه د كښت د خوا راوګرزوه،دغسې نه وې چې دځا ئيوالو سره په شخړه واوړو،،.

عبدالله لكه كبلي په منډه ولاړ او د رمې مخ يې د څړځاى پر لور راواړاوه.

،،مړې دې،پر دغه بېټه يې پنډې كړه او ته راځه،،.

يارمحمد د كوڅي د لستوڼي څخه كچنۍ غوټه راوكښه،زوى ته يې څه كورت او وچ توت ونيول.هغه يې د اخستلو څخه نټه وكړه او په سركښې يې د پلاره غوښتنه وكړه چې د ننګ غونډۍ ته يې بوزي.

يارمحمد لاس وراوږد كړ: ،،ته دا توت او كورت درواخله، كيسه لا پاته ده،،.

عبدالله په كپه توت و خله ته كړل،پلار يې خاورو ته ډډه ووهل: ،،كله چې ننګ د اومې نړۍ څخه سترګې پټې كړې نو زامنو د غونډۍ د پاى په كڅ كې ښخ كړ.تر څه وخته لا زامن د پلار پر نورك چلېدل،خو ورو ورو يې لكه د ګور چينجيان يو د بل په خوړلو پېل وكړ.مېلمستون وتړل سو او هم يې د بڼ و لور ته د وګړو پر تګ و راتګ بنديز ولګاوه.د يوې مورنۍ زامنو يې د غونډۍ د خاورو په پلورلو لاس پورې كړ،د بلې مورنۍ زامنو تر بڼ لاس وكېښ.  د د و ى پر بې ننګي او بېلتون الهي عذاب نازل سو.پر كلې د اوبو چينې وچې سوې.د غونډۍ څخه په خاورو او د بڼ څخه په وچو ونو د بار ټراكټرانو لړۍ روانه وه . كليوال لدې ځايه وكوچېدل او په بيلو بيلو سيمو كې سره تت و پرك سول.څو كلونه وړاندې كله چې حكومت د ننګ د غونډۍ و مخ ته تېره سوې لار پخه كړه نو پر ځاى يې هغه رستوران د بل ولات شتمن جوړ كړ (اكتوبر۲۰۰۳ ګلستان) .