نعمان دوست

راشد ناروغ دی، راشد دې روغ شي چې هسک یې لاس کې د بریا توغ شي په دغه ستوري آسمان ښایسته دی دا چې لږ تت دی، بیا دې فروغ شي *** د وطن نوم یې تل ځلولی ملي بیرغ یې ډیر رپولی وياړ د وطن دی، ویاړ د ولس دی د سیال له سترګو یې، خوب تښتولی…

ساړه مې کیږي، زړه کې کور راکړه له آتشي شونډو لږ اور راکړه چې مې د عمر ستوماني لرې شي جوخت مې سینې ته کړه او زور راکړه زه پاړوګر یم، ګلې نه ویریږم د تورو زلفو تور منګور راکړه زه د رنګونو امتیاز نه منم سپین اننګي…

زړه مې تنګ شوی دی، له ډک ښاره صحرا ته راغلم هوسیو راشئ! زه ناچاره ستاسو خواته راغلم لکه لاله پر زړه داغونه بې حسابه لرم لکه ګلاب شوم، پاڼې پاڼې هرې خواته راغلم بچي یې وږي دي، های پام په غرڅې ډز و نکړې! ګوره ښکاري! په…

” څوک دې را کاندې قسم په کردګار” که په غم کې د ډوډۍ یم، یا روزګار قناعت سره یو ځای یمه لوی شوی نه هوس د عیش لرم، نه د دربار لکه موج بې قرارۍ سره بلد یم لکه زړه له دریدو لرمه ډار له اوبو سره هم ژوند شم تیرولی لکه…

کوڼ ( د لنډو کیسو له آرشیفه) --- چې څنگه مې ور بېرته کړ او د خونې په دېواله مې سترگې ونښتې؛ خوله مې پرې خلاصه کړه: با با ! څه لټ د خداى يې؟ دومره خو ناتوانه هم نه يې. له سهاره په دې يوه دېواله نښتى يې. تر اوسه يې اخېړ تمام نه…

څنګه راټول ول، څنګه خواره شول په سرو ګلانو، خدایه څه وشول ډک مجلسونه څنګه خاموش شول ته وا، وبا ده او یاران مړه شول د سترګو ورخ دې زیاتي را بند کړه د اننګیو ګلان اوبه شول کونډې مه ژاړه چې خالي راغلې نهر بچي دې وختي ویده…

خبر دی چې زموږ مسلمان ګاونډي یو ځل بیا کونړ او خوست بمبار کړی. پرته له دې چې قربانیانو ته دعا وکړو او کورنیو ته یې تسلیت ووایوو، نور څه کولای شو؟ کوم دی زموږ دافع هوا ځواک؟ کومې دي زموږ ښکاري الوتکې؟ ډاکټرنجیب که هر څنګه و، خو که…

ما وروستی سلام در وکړ، زیاتي لاړم تا تش لاس راته جګ نه کړ ځکه ژاړم طبیبان تېرو تېغونو سره ګرځي خپل ټپونه مې پوستکي کې رانغاړم د نفرت د اخري حد ننداره ده آینې ته یم ولاړ او آینه داړم وروستۍ هیلې مې تازه سلګۍ شروع کړې…

عام الفیل ( د فیل کال) و. ابرهه له خپلو پیلانو سره په دې نیت له غوسې سور او شین راغلی و چې کعبه شریفه ورانه کړي. لښکریانو یې د لارې په اوږدو کې د خلکو مالونه لوټول. چې کله رانږدې شو؛ نو عبدالمطلب د خپل قام په استازولۍ ورغی؛ قهرجن ابرهه یې…

ښاغلی کاندید اکاډمیسن اعظم سیستاني Azam Sistani، د شاوخوا (۸۳) کلونو دی. دا سِن زموږ د وطن د خلکو لپاره، چې ټول عمر یا خپل غم ته زړه خوري، یا د نورو او یا وطن ته، داسې عمر دی چې ټوله انرژي پکې زبېښل شوې وي؛ خو سیساتي صیب، بر عکس د…