دکتور ملک ستیز/شأن «دولت» را حراست کنیم

وقتی طالبان که چهره‌ی روشنی از مزدوری و وحشت به مردم ما و جهانیان به نمایش گذاشته‌اند اعلام می‌دارند که نمایندگان دولت را برای مذاکرات نمی‌پذیرند، به چه معنا است؟
خواهش می‌کنم لحظه‌ای کرزی، غنی و عبدالله را فراموش کنید.
دولت نمادی از ارزش‌های شهروند است. بدون دولت، شهروند و بدون شهروند، دولت شکل نمی‌گیرد. دولت ممثل قدرت و اقتدار باشندگان یک سرزمین است. دولت بانی حقوق و قانون است. دولت فلسفه‌ی مشروعت و قرارداد اجتماعی است. دولت تصویری کلانی از فرهنگ جمعی ما است. دولت سنگ، خشک، جنگل، معادن، آب و هوای ما است. دولت مادر، پدر و فرزندان ما است. دولت نفس‌های جنبنده در پیکره‌ی جامعه‌ی ما است. بلاخره دولت رهبر سیاسی میهن ما است.
دولت، نمادی از کلاه کرزی، فریادهای غنی و ژست‌های عبدالله نیست. دولت را کوچک نسازیم. چگونه ممکن است که طالبان این گروه تبه‌کار با وساطت پاکستان، سعودی و گروه های استخباراتی شیخ‌نشینان امارات و قطر اعلامیه پخش کنند و نمایندگان دولت را برای مذاکره به رسمیت نشناسند و ما در سوگ این دستاورد از دست‌رفته اشک ریزیم.
پاکستانی‌ها شأن دولت افغانستان را به پای سگان می‌ریزند. به باورم لابی‌گری و دهن‌کجی در برابر طالبان از سوی دولت خواست پاکستان را به واقعیت تبدیل می‌کند.
من این طرح را پیشنهاد می‌کنم:
۱. ما باید شهامت آن‌را داشته باشیم که مرکز مذاکرات سیاسی را کابل، قندهار، هرات و یا مزار شریف پیشنهاد کنیم. این شهر ها صدها بار از دید ژیوپولیتیک با اهمیت‌تر از دوحه، ریاض و یا جده هستند.
۲. امریکا حاکمیت و اثرگذاری بزرگی بر پاکستان، عربستان، قطر و طالبان دارد. دولت با ارایه‌ی تضمین بین‌المللی اصل «به‌رسمیت شناسی مذاکره» را مطرح کند. در این‌جا بهانه‌ی طالبان مبنی بر رسمیت‌شناسی دولت افغانستان مرفوع می‌شود. این اصل سبب می‌شود که گروه‌های تخصصی بی‌طرف در زمینه‌ی مذاکرات صلح از دولت‌های با اعتدال جهان دعوت شوند تا مدیریت مذاکرات به عهده گیرند.
۳. افغانستان قربانی، منبع و دلیل برای جنگ و صلح است. از این‌رو از ساختار «محافظین صلح» سازمان ملل متحد که بنام «کلاه آبی‌ها» معروف هستند درخواست شود تا امنیت مذاکرات را با تضمین‌های بین‌المللی طرفین برقرار سازند. یوناما می‌تواند در زمینه دهلیزی برای این هماهنگی باشد.
۴. دولت افغانستان طرح قطع‌نامه‌ی را از شورای امنیت سازمان ملل متحد تقاضا کند تا دولت‌های عضو دایمی این شورا به‌سان امریکا، روسیه، چین، انگلستان و فرانسه که نماینگان فعال و رسمی در افغانستان دارند و بازیگران مهم روند مذاکرات هستند آن‌را به تصویب رساند. در این قطع‌نامه پیش‌شرط های اساسی برای تضمین روند صلح از سوی ایران، پاکستان، هند و آسیای میانه تعیین گردد.
۵. اتحادیه‌ی اروپا نهاد تخصصی برای حراست از امنیت دارد. این نهاد ماموریت جهانی نیز دارد. اتحادیه‌ی اروپا دارای نمایندگی فعال و بزرگی در کابل است. باید از این نهاد که منابع و اثرگذاری کلانی در جهان و منطقه دارد تقاضا کرد تا این روند را حمایت کند و برای مرکزیت صلح پروری در داخل افغانستان با اعضای این اتحادیه هم‌گرایی خلق کند.

ما نباید بدون هیچ طرحی منتظر بمانیم تا خلیل‌زاد، کابلوف و یا تربیون‌های استخباراتی برای ما سرنوشت و تکلیف تعیین کنند و حتا پیام وقیحانه طالبان را که نمایندگان دولت را نمی‌پذیرند به گونه‌ی اهانت‌بار به گوش مردم ما بکوبند.
شرم است، ما از شأن دولت خود باید حمایت کنیم و نگذاریم آبروی این ملت در گروی عناصر متحجر و استراتژی‌های آی اس آی یک‌بار دیگر قربانی شود.